1- به نوجوانان و جوانان باید آموخت که عواملی در اجتماع وجود دارند که همیشه آنها را تهدید می‌کنند مانند: رقابت‌ها، تبعیض‌ها، شکست‌ها، محرومیت‌ها، حسادت‌ها، بدنامی‌ها، دروغ‌ها و سیاست بازی‌ها، که این عوامل را می‌توان شناخت، با آنها روبرو شد ، مبارزه نمود و از عدم موفقیت و شکست نیز نهراسید. بنابراین باید هوشیار بود و در انتخاب دوستان شایسته و گروه‌های مناسب و هدف‌های آن گروه‌ها، مطالعه و دقت نمود ، و باید دید این گروه‌ها برای رسیدن به اهداف خود به چه وسائلی متوسل می‌شوند.

 

2- کمک به برنامه‌ریزی صحیح برای اوقات فراغت و تقسیم‌بندی اوقات فراغت جهت درس، تفریح و سرگرمی، ورزش و هنر، مطالعه کتاب‌های مفید و مباحثه با اشخاص مطلع و صالح، شرکت در اجتماعات مذهبی، ترتیب دادن گردش‌های علمی، نوشتن خاطرات روزانه، رفتن به سینما و تماشای تلویزیون به‌طوری که باعث خستگی زیاد جسمی و فکری نشود، از اعتدال نیز خارج نگردد و فرد در انتخاب اختیار داشته، اجباری در کار نباشد.

به نوجوان باید آموخت که : باید هوشیار بود و در انتخاب دوستان شایسته و گروه‌های مناسب و هدف‌های آن گروه‌ها، مطالعه و دقت نمود ، و باید دید این گروه‌ها برای رسیدن به اهداف خود به چه وسائلی متوسل می‌شوند.

3- دست‌اندرکاران، مسوولین و برنامه‌ریزان مملکت می‌بایست هدف‌های مناسب سیاسی- اجتماعی برای نوجوانان و جوانان مطرح و تعیین نمایند ، تا آنها به راکد ماندن، سکون، پوسیدن و از بین رفتن نیندیشند، بلکه به حرکت، جریان داشتن، فراتر رفتن از مرزهای خویشتن و فراتر رفتن از زندگی روزمره فکر کنند و هدف‌هایی برای آنها مشخص نمایند تا نوجوانان و جوانان احساس کنند که سرنوشت جامعه به دست آنهاست و آنها در سازندگی جامعه و حتی جهان باید نقش داشته باشند و این رسالت و مسوولیت را بپذیرند، و این امکان‌پذیر نیست مگر این که آنها را به سلاح علم، کمال، ایمان، اخلاق، اخلاص و ایثار مجهز نمود و روحیه آزادگی و حق‌طلبی را در آنها تقویت کرد. مسوولین باید از هدر رفتن این همه هیجان و انرژی نسل جوان جلوگیری نموده، آن را در کانال‌های صحیح ، برای سازندگی شکل و جهت خاص بدهند، و اگر برنامه‌ریزی برای این کار نداشته باشند ، نوجوانان که یک دنیا شور و هیجان هستند ، سکون و سکوت را دوست ندارند ، وضع موجود را نیز در هر شرایطی قبول ندارند و در صدد تغییر آن هستند، مشکلات عدیده‌ای را به وجود خواهند آورد که آن وقت کنترل آن بسیار مشکل خواهد بود.

 

4- الگوهایی که در جامعه به نوجوانان ارائه می‌گردد  بسیار اهمیت دارد ، و بخصوص صدا و سیما نقش بسیار مهمی در چگونگی ارائه دادن این الگوها دارد تا از یک همسویی و هماهنگی برخوردار باشد و گرنه جوانان خود الگوهای ارائه شده از غیر را انتخاب می‌نمایند.

نوجوان 

5- بر چیدن مظاهر و مراکز فساد و از دسترس خارج نمودن مواد مخدر، مجلات و فیلم‌های مبتذل، مشروبات الکلی، وسائل قمار و هر آنچه که نوجوان را به طرق غیرصحیح سرگرم نموده و او را به انحراف می‌کشد ، اهمیت دارد و پر کردن این خلاء با ایجاد تفریحگاه‌های مناسب، کتابخانه، باشگاه‌های ورزشی، نمایشگاه‌های علمی و هنری، برقراری گشت‌های مسافرتی، علمی، تحقیقی و تفریحی و ایجاد انجمن‌های فرهنگی، مذهبی، اجتماعی و ورزشی از خیابان گردی، هرزگی، فساد و پوچ‌گرایی جوانان می‌کاهد.

در برنامه ریزی برای نوجوانان و جوانان همه ی اقشار را باید در نظر گرفت نه گروه خاصی را.

6- مسوولان و برنامه‌ریزان مملکت در برنامه‌ریزی‌ها باید همه قشرهای نوجوانان و جوانان را براساس رشد و تکامل، نیازها و رغبت‌های آنها در نظر بگیرند و برنامه‌های متنوع برای قشرهای مختلف این سن جذابیت داشته باشد، نه فقط برای قشر خاصی  زیرا که تهاجمات فرهنگی دشمن عموما برای همه است. بنابراین برای آنها برنامه‌ریزی می‌نمایند و بدان‌ها نیز دلبسته‌اند. مسوولین باید نگران جوانانی باشند که خودشان را از فعالیت‌های جامعه کنار کشیده و بی‌تفاوت شده‌اند، زیرا که بی‌تفاوتی زمینه انحراف است.

 

7- ایجاد مراکز مشاوره در همه نقاط کشور و استفاده از افراد مسوول متعهد ، تحصیل کرده ، خوش‌فکر و صالح ، برای پاسخ‌گویی به چون و چراهای آنها، و بحث و گفتگو درباره سوالات و مسائل سیاسی، اجتماعی، مذهبی، اقتصادی، فردی و خانوادگی نوجوانان و جوانان یکی از مهمترین اقداماتی است که مسوولین برای جلوگیری از انحرافات، کاهش مشکلات و شکوفا شدن استعدادهای بالقوه این نسل می‌بایست انجام دهند.

 

کتاب: مسائل نوجوانان و جوانان- دکتر خدایاری فرد