سوگواری در نوجوانی
سوگ و اندوه نوجوانانی که عزیزی را از دست داده اند کاملاً طبیعی است. نوجوانان نیز چون بزرگسالان با از دست دادن عزیزی، منزوی می شوند و احساس خشم یا گناه به سراغشان می آید. آنها دلشان می خواهد دوباره عزیزی که از دست داده اند، پیش آنها برگردد. شما در این مواقع چه می کنید باید به یاد داشته باشید که نوجوان شما حق دارد که ناراحت و غمگین باشد، پس به او اجازه سوگواری دهید و بگذارید او نیز چون شما این دوره مصیبت را پشت سر بگذارد.
در اغلب موارد این مرگ نیست که روی نوجوان شما تأثیر می گذارد، بلکه ناتوانی و برخورد نادرست شما بزرگترها با این موضوع است. سوگ طبیعی تولید بیماری نمی کند، اما وقتی شما در سوگ دخالت می کنید و به غم و اندوه نوجوانتان اهمیتی نمی دهید، امکان دارد این اتفاق بیفتد. باید به یاد داشته باشید که سوگ، بیماری نیست بلکه واکنشی طبیعی به فقدان کسی است که از دست رفته است. تنها زمانی که این سوگ شکل نسنجیده ای به خود بگیرد، به سوگی بیمارگونه تبدیل می شود. اغلب بزرگترها احساس می کنند که نوجوانشان نباید در مراسم تدفین شرکت کند. این طرز فکر نادرست است. مانع حضور نوجوانتان در مراسم تدفین نشوید. بگذارید آنها نیز همچون شما با فرد متوفی خداحافظی کنند. شما باید فرزندانتان را حتی به این کار تشویق و از آنها دعوت کنید. جز کودکان کم سال، نوجوان ها باید در جریان دقیق مرگ عزیزانشان قرار بگیرند. این عمل به آنها این فرصت را می دهد تا بتوانند غم و اندوه درونی شان را بروز دهند و سبک شوند.
به او فرصتی دهید تا احساساتش را تخلیه کند. حمایت و حضور شما به نوجوانتان کمک می کند تا این دوره مصیبت را راحت تر پشت سر بگذارد.
بعضی از نوجوان ها پس از مرگ عزیزان شان، طلب مرگ می کنند. آنها حتی در مواقعی این حس به سراغشان می آید که او را می بینند و یا صدایش را می شنوند. باید نوجوان ها را تشویق کنیم در این خصوص حرف بزنند. البته اگر پیوستن به شخص فوت شده خطر اقدام به خودکشی را به همراه داشته باشد، قضیه متفاوت خواهد بود. در این هنگام زنگ خطر برای والدین به صدا درمی آید و آنها باید چاره ای بیندیشند مثلاً با یک روانپزشک مشورت کنند. شما می توانید با تأکید بر رابطه مثبتی که میان نوجوان شما و فرد متوفی وجود داشته است، به او فرصتی دهید تا احساساتش را تخلیه کند. حمایت و حضور شما به نوجوانتان کمک می کند تا این دوره مصیبت را راحت تر پشت سر بگذارد. صحبت درباره مرگ به نوجوان شما آسیبی نمی رساند، اما صداقت نداشتن و دورویی می تواند موجب آسیب او شود.
سوگواری
بزرگ ترها باید رفتار صادقانه ای داشته باشند. آنها نیز باید با اندوه خود کنار بیایند. شما می توانید با کم کردن از اضطراب، به عنوان یک بزرگتر، از نوجوانتان حمایت کنید. مطمئناً شکل اندوه و میزان سوگواری در نوجوان ها با شما فرق دارد. بعضی از نوجوان ها با شوک و انکار مواجه می شوند. آنها تا ماه ها نمی خواهند قبول کنند که عزیزی را از دست داده اند. بسیاری از نوجوان ها پس از مرگ یکی از والدین یا خواهر و برادرشان دچار احساس گناه می شوند. ممکن است به این نتیجه برسند که رفتار او باعث مرگ آنها شده است. در این مواقع میل به مردن در آنها زیاد است و گاهی حتی به خودکشی نیز فکر می کنند. اگر نوجوان شما افکاری از این قبیل دارد می تواند طبیعی باشد، اما اگر این حرف ها با برنامه هایی برای خودکشی همراه باشد باید موضوع را جدی بگیرید. شما باید با او صحبت کنید که گناه از او نیست و حتی می توانید او را به یک روان درمانگر نشان دهید.
کارهایی که می توانید انجام دهید
به نوع سوگواری نوجوانتان احترام بگذارید.
به نوجوانتان این فرصت را بدهید تا افکار و احساساتش را با شما در میان بگذارد.
به او کمک کنید تا با جمع آوری فیلم، عکس های قدیمی و هر آنچه که به شخص متوفی مربوط می شود از غم و اندوه خود بکاهد.
به نوجوانتان بیاموزید که مرگ، گذر از یک مرحله است. نگرش شما نسبت به مرگ او می تواند برای او الگو و سرمشق خوبی باشد.
مراقب او باشید. در این مواقع نوجوان ها برای کاهش غم و اندوه خود به موادمخدر و توهم زا روی می آورند. آنها رفتارهای خطرناکی از خود نشان می دهند و دچار اضطراب و افسردگی می شوند.
|
توسط : مشاورفا در تاریخ : 24-05-1394, 21:56 بازدیدها : 770
مطالب مشابه :
بازدید کننده گرامی ، بنظر می رسد شما عضو سایت نیستید
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
