همه چیز در مورد اسکیزوفرنی... ( قسمت دوم)
بدون درمان چه اتفاقی می افتد؟
برخی از افراد تنها صدامی شنوند. اگر این صداها قابل تحمل هستند این افراد احتمالا نیازی به درمان یا کمک خاص ندارند. گرچه اگر این صداها خیلی بلند یا ناخوشایند شوند و یا علایم دیگر بروز پیدا کنند در این صورت درمان مورد نیاز است.
خودکشی در بین افراد مبتلا به اسکیزوفرنی شایعتر است. مخصوصا اگر شخص علایم فعال، افسردگی و عدم دریافت درمان داشته باشد.
تحقیقات نشان می دهد در صورتی که اسکیزوفرنی طولانی مدت بدون درمان رها شود اثرات بیشتری در زندگی شخص می گذارد. این بیماری هرچه زودتر شناخته و درمان شود، آینده بهتری خواهد داشت.
در صورتی که علایم زودتر شناخته شود و درمان شروع شود:
- احتمال بستری شدنتان کمتر است
- نیاز کمتری به کمک در خانه خواهید داشت.
- در صورت نیاز مدت بستری کوتاهی خواهید داشت.
- به احتمال قوی قادر به انجام کار و زندگی مستقل خود هستید.
درمان
اگر شما برای اولین بار علایم اسکیزوفرنی را دارید استفاده از دارو را زیر نظر پزشک شروع کنید.
شما ممکن است نیازی به بستری شدن در بیمارستان نداشته باشید اما بایستی به روانپزشک و یک گروه روانپزشکی درمانگاهی مراجه کنید. کمکها و مراقبتهای لازم توسط تیم در خانه انجام می شود. حتی در صورتی که مجبور به بستری شدن در بیمارستان باشید تنها برای چند هفته است و بقیه درمان در خانه انجام می گیرد. استفاده از دارو می تواند اکثر علایم آزاردهنده بیماری را برطرف سازد. اما پاسخ کاملی نخواهد بود. با این وجود برای شروع قدم بسیار مهمی است که استفاده از بقیه روشها را ممکن می سازد. کمکهای دوستان و خانواده، درمان روانشناختی و خدماتی مانند مراقبت در خانه نیز بسیار مهم است.
تجویز دارو
چرا از دارو استفاده می کنیم؟
هدف، کاهش اثرات علایم بیماری در زندگی شماست. دارو باید:
- توهم و هذیان شما را بصورت تدریجی در طول چند هفته کم کند.
- به شما کمک کند به طور واضحتر فکر کنید.
- انگیزه های شما را افزایش دهد و به شماکمک کند تا بتوانید بهتراز خود مراقبت کنید.
چگونگی مصرف دارو
داروهای اسکیزوفرنی بصورت قرص، کپسول یا شربت هستند. از آنجا که به یاد آوری مصرف چندین دارو در طول روز مشکل است اکنون داروها بصورت یک عدد در روز استفاده می شود. در صورتی که استفاده از داروی روزانه برای شما سخت است می توانید از داروهای تزریقی استفاده کنید. به این داروها تزریقی،داروهای ذخیره ای (Depot Injection) می گویند و بصورت هفته ای و یا حتی دو، سه و یا چهار هفته ای تجویز می شوند. اکثر این داروها داروهای مرسوم و قدیمی هستند اما یک مدل جدید به نام (ریسپریدون) نیز وجود دارد.
داروهای مرسوم ضد جنون
در اوایل دهه 1950 چندین دارو تولید شد که قابلیت کم کردن علایم اسکیزوفرنی را داشتند. آنها به داروهای ضد جنون معروف شدند. این داروهای قدیمی مرسوم یا نسل اول نامیده می شوند. آنها با کم کردن عملکرد پیام رسانهای شیمیایی در مغز به نام دوپامین کار می کردند.
اثرات جانبی
- لرزش و اسپاسم مانند بیماری پارکینسون همراه با احساس لختی و کندی در فکر کردن. در اکثر موارد این علایم به معنای این است که شما بیش از اندازه از دارو مصرف می کنید. شما باید مصرف دارو را تا برطرف شدن این علایم کاهش دهید. اگر به دوز بالاتری نیاز دارید این علایم را می شود با استفاده از داروهای ضد پارکینسون کنترل کرد.
- بی قراری در اعضای بدن
- مشکلات در روابط جنسی
- علایم جانبی طولانی مدت این داروها اختلال tardive dyskinesia می باشد.(حرکات مداوم معمولا در دهان و زبان). این موضوع یک نفر از هر 20 نفر را که از این داروها استفاده می کنند در سال مبتلا می کند.
داروهای ضد جنون غیر مرسوم یا نسل دوم
در ده سال گذشته چندین داروی جدید تولید شده اند. آنها بر روی پیام رسانهای مختلفی (مانند سرتونین) در مغز کار می کنند و به داروهای غیر مرسوم یا نسل دوم معروفند. آنها کمتر باعث اثرات جانبی بیماری پارکینسون می گردند. گرچه باعث افزایش وزن و مشکلاتی در عملکرد جنسی می شوند. این داروها همچنین بر خلاف داروهای نسل اول به برطرف کردن علایم منفی نیز کمک می کنند. با مصرف این داروها همچنین امکان ابتلا به اختلال tardive dyskinesia کمتر است. اکثر افرادی که از این داروها استفاده می کنند معتقدند که اثرات جانبی آنها در مقایسه با داروهای نسل اول کم دردسرتر است.
اثرات جانبی
- خواب آلودگی و کندی
- افزایش وزن
- مشکلات جنسی
- افزایش احتمال ابتلا به دیابت
- در دوزهای بالا احتمال بروز پارکینسون وجود دارد.
- این یکی از داروهای غیر مرسوم ضد جنون بوده و تنها دارویی است که برای افرادی که به دیگر داروهای ضد جنون پاسخ نمی دهند موثر است. همچنین به نظر می رسد امکان خودکشی را در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی کاهش می دهد.
- این دارو تمام اثرات جانبی دیگر داروهای غیر مرسوم را دارد و همچنین ممکن است باعث افزایش ترشح بزاق شود.
- اثرجانبی مهم این دارو احتمال اثر آن بر مغز استخوان است. این دارو ممکن است باعث کم شدن سلولهای سفید خون شده و در نتیجه کم شدن مقاومت بدن در مقابل عفونت می شود. در صورت بروز چنین اتفاقی مصرف دارو باید به سرعت قطع شود تا مغز استخوان بازسازی گردد. آزمایش خون به صورت هفتگی در 6 ماه اول مصرف و سپس بصورت 2 و 4 هفته ای بایستی انجام شود.
مصرف دارو تا چه اندازه موثر است؟
- این داروها برای اکثر افراد و در حدود 80%موثر است. این داروها اختلالات را کنترل کرده اما آنها را درمان نمی کنند. شما باید از داروها استفاده کنید تا علایم دیگر بروز نکنند.
چه مدت باید این داروها رامصرف کنید؟
- اکثر روانپزشکان مصرف این داروها را برای مدت زیاد پیشنهاد می کنند.
- اگر شما می خواهید مصرف دارو را کاهش داده یا متوقف کنید، با پزشک خود مشورت کنید. شما باید مصرف دارو را بصورت تدریجی کم کنید تا در صورت بازگشت علایم قبل از اینکه کاملا مبتلا شوید به موضوع آگاهی پیدا کنید.
در صورت توقف مصرف دارو چه اتفاقی می افتد؟
چنانچه شما مصرف دارو را متوقف کنید، علایم اسکیزوفرنی معمولا برمی گردند. اما نه بصورت همزمان. این اتفاق اغلب پس از گذشت 6 ماه رخ می دهد.
برگشت به حالت طبیعی
پس از اینکه علایم مثبت کنترل شدند چه اتفاقی می افتد؟ اسکیزوفرنی انجام کارهای زندگی روزمره را سخت می کند. گاهی اوقات این موضوع به علت وجود علایم است. گاهی اوقات لازم است که بیماری برای مدت طولانی برطرف شده باشد تا شما قادر به انجام کارهای روزمره خود باشید. انجام کارهای معمولی مانند شستن، خرید کردن، تلفن زدن، باز کردن در و یا صحبت کردن با یک دوست، ممکن است سخت باشد.
آیا مصرف دارو کفایت می کند؟
مصرف دارو بسیار موثر است با این وجود اگر شما دارو مصرف می کنید، معمولا نیاز به استفاده از دیگر روشهای درمان برای بهبود کاملتر دارید.
مراقبتهای روانشناختی
درمان رفتار شناختی (CBT)
این کار با کمک روانشناس بالینی، روانپزشک یا متخصص پرستاری انجام می شود. این افراد به شما در زمینه های زیر کمک می کنند:
- مشکلاتی را که برای شما بسیار دردسرساز است شناسایی می کنند. این مشکلات می توانند افکار، تجربیات و یا رفتارهای شما باشد.
- آنها در می یابند که شما چگونه به آن مشکلات فکر می کنید (عادات فکری)
- در می یابند که شما چگونه به مشکلات عکس العمل نشان می دهید (عادات رفتاری)
- در می یابند که تاثیر عادات فکری یا رفتاری شما بر احساستان چیست
- بر روی آن عادات فکری و رفتاری که غیر واقعی و نامطلوب است کار می کنند
- سعی می کنند عادات نامطلوب فکری و رفتاری را در صورت وجود با عادات بهتری جایگزین کنند.
- روشهای فکری و رفتاری جدیدی را آموزش می دهند.
- اگر این روشها در کمک کردن به شما موفق بودند بطور مرتب از آنها کمک بگیرید. در غیر اینصورت آنها را با روشهای دیگری جایگزین نمایید.
این روشهای درمانی به شما کمک می کند که احساس بهتری نسبت به خود داشته باشید و راههای جدیدی برای حل مشکلاتتان فرا بگیرید. اکنون مشخص شده است که این نوع درمان می تواند به شما در کنترل کردن توهمات و هذیان کمک کند. اغلب افراد بین 8 تا 20 جلسه یک ساعته مورد درمان قرار می گیرند. برای اینکه درمانتان موثر باشد شما باید حداقل 10 جلسه در یک دوره 6 ماهه را بگذرانید.
مشاوره و روان درمانی حمایتی
این روش به طور مستقیم بر علایم اسکیزوفرنی تاثیر ندارد اما می تواند موثر باشد در صورتی که:
- شما نیاز به درددل کردن داشته باشید
- شما نیاز به بررسی عمیقتر برخی مسائل داشته باشید
- شما نیاز به حمایت در زمینه مشکلات روزمره زندگی داشته باشید
روان درمانی خانوادگی
هدف یافتن ریشه های خانوادگی اسکیزوفرنی نیست. نشست های خانوادگی برای کمک به شما و خانواده تان و درک بهتر شرایط، انجام می شود. آنها می توانند به مبادله اطلاعات درباره اسکیزوفرنی، روشهای کمک به شخص مبتلا و حل مشکلات خاص بوجود آمده از علایم بیماری بپردازند. در حدود 10 جلسه در یک دوره 6 ماهه نیاز است.
درمان شناختی
این روش در مرحله تحقیقاتی است و هنوز به صورت گسترده ای در دسترس نمی باشد. این روش به نوعی ورزش روحی محسوب می شود که به بهبود حافظه و قدرت تمرکز در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی کمک می کند.
مقایسه انواع روشهای درمانی
- به جز کلوزاپین، در حال حاضر شاهدی مبنی بر تفاوت چشمگیر بین تاثیر هیچ کدام از داروهای مرسوم و غیر مرسوم وجود ندارد.
- نمی توان از قبل گفت که یکی از داروهای ضد جنون برای شما بیش از بقیه اثربخش است.
- در عمل شما باید یکی از این داروها را امتحان کرده در صورت عدم تاثیر یا اثرات جانبی مشکل ساز با نظر پزشک آنرا تغییر دهید.
- بطور کلی مشاهده شده است که افراد اثرات جانبی داروهای غیر مرسوم را راحتتر از اثرات جانبی داروهای مرسوم تحمل میکنند به همین دلیل درمان بهتر است با داروهای غیر مرسوم شروع شود.
- بنظر می رسد کلوزاپین بهتر از بقیه داروها برای برخی از افراد جواب می دهد. با این وجود به دلیل احتمال وجود عوارض جدی آن معمولا تنها در صورت جواب ندادن انواع دیگر درمانها بایستی تجویز شود. در صورتی که شما از دو نوع داروی ضد جنون (شامل یک نوع غیر مرسوم) برای 6 تا 8 هفته استفاده کردید بدون آنکه بهبودی حاصل شود، استفاده از کلوزاپین می تواند بررسی شود.
- ما می دانیم که CBT برای افرادی که از دارو استفاده می کنند موثر است. اما مشخص نیست در صورتی که فرد از دارو استفاده نمی کند تا چه اندازه تاثیر دارد.
- تحقیقات برای فهمیدن اینکه آیا اسکیزوفرنی را تنها با CBT می توان درمان کرد یا خیر ادامه دارد.
- در صورتی که اطلاعات بیشتری در مورد درمانها می خواهید ، می توانید به راهنمای NICE در انتهای این مقاله مراجعه نمایید.
- در صورتیکه شما از درمان خود ناراضی هستید می توانید به یک روانپزشک دیگر مراجعه کنید.
زندگی اجتماعی
مراکز درمانی روزانه
شما ممکن است نتوانید کار کنید یا قادر به برگشت به کار خود نباشید. با این وجود بهتر است بیرون رفته و کاری را هر روز انجام دهید. اکثر افراد به صورت منظم به یک بیمارستان، مرکز درمانی و یا یک مرکز سلامت روحی مراجعه می کنند. این مراکز می توانند فعالیتهای وسیعی را به شما پیشنهاد بدهند مانند کارهای خلاقانه، مانند نقاشی و شعر، آموزش یا کمک برای بازگشت به کار. شما می توانید دوباره فعال شوید و زمانهایی را با افراد دیگر سپری کنید.
پروژه های کاری
با این روش آموزشهای لازم برای گسترش توانایی های شما ارائه می شود. آنها می توانند با تماس با کارفرمایان محلی شما را برای بازگشت به کار حمایت کنند.
چنانچه بیماری شما طولانی شود ممکن است به خدمات تخصصی توان بخشی نیاز داشته باشید.
محل های مسکونی تحت حمایت
منظور محیطهای است که شخصی در آن محل برای کمک به مشکلات روزانه تان وجود دارد.
CMHT(گروه روانپزشکی درمانگاهی)
یک نفر از این تیم به صورت مرتب به دیدار شما می آید. پرستاران این تیم زمانی برای صحبت کردن با شما اختصاص می دهند و می توانند مشکلات شما را با استفاده از داروهای مناسب حل کنند.
متخصصان درمانی می توانند:
- توانایی های شما و اینکه شما قادر به چه نوع کاری هستید را برای شما مشخص کنند.
- به شما نشان دهد که چگونه کارهایی راکه نمی توانید به خوبی انجام دهید بهبود ببخشید
- به شما کمک کند تا بتوانید مقدار بیشتری از کارهای خودتان را انجام دهید و توانایی های اجتماعی تان را بهبود بخشید.
- به شما برای بازگشت به کار کمک کنند.
همچنین این افراد می توانند کمک مناسبی برای خانواده ها باشند. مانند دادن اطلاعات در مورد بیماری و روشهای درمانی و یادگیری برخی از تمرینات برای زندگی روزانه. این کار با جلسات منظم با یکی از اعضای CMHT انجام می شود.
روانپزشک وظیفه دارد که درمان دارویی شما را تحت نظر داشته و همچنین وظیفه مراقبت کلی به عهده اوست.
هماهنگ کننده موظف است بررسی کند که بسته مراقبتی شما به تمامی انجام می شود.
روش برنامه مراقبتی CPA
این روشی است برای مطمئن شدن از اینکه افراد مبتلا به اسکیزوفرنی از حمایتها و مراقبتهای مناسبی برخوردارند. این روش شامل:
- یک هماهنگ کننده که وظیفه سازماندهی بخشهای مختلف درمان و مراقبت شما را دارد.
- جلسات بازبینی منظم هر 3 تا 6 ماه. این جلسات با حضور شما، هماهنگ کننده تان، روانپزشکتان و هر فرد دیگری که در مراقبت از شما سهیم است تشکیل می شود. مانند خانوادهتان.
- یک برنامه مراقبتی که در جلسات منظم CPA مرور می شود. این برنامه هر بار بازنویسی شده و شما یک کپی برای تایید و تغییر آن خواهید داشت.
- در این جلسات درباره اینکه اگر دوباره بیماری عود کرد و یا دچار مشکل شدید چه باید بکنید در حضور شما صحبت می شود.
- مراقبها می توانند هر سال نیازهای خود را ارائه دهند.
کمک به خود
یاد بگیرید که علایم اولیه بیماری خود را بشناسید. مانند موارد زیر:
- بی اشتهایی، احساس عصبانیت و بیخوابی
- اعتراضات دیگران مبنی بر عدم عوض کردن لباسها، تمیز نکردن خانه یا نپختن غذا
- علایم ملایم مانند احساس شک یا ترس خفیف، نگرانی از انگیزه های افراد، شنیدن صداهای آرام یا گذرا، عدم تمرکز
سعی کنید از کارهایی که حالتان را بدتر می کند اجتناب کنید مانند:
- شرایط پر استرس مانند گذراندن زمان زیادی با افراد دیگر
- استفاده از داروهای خیابانی و الکل
- عصبانی شدن بر سر مخارج
- مخالفت با دوستان، خانواده یا همسایه ها
تکنیکهای آرامش را فرابگیرید
بصورت منظم کارهایی را که دوست دارید انجام دهید
روشهایی برای کنترل صداهایی که می شنوید پیدا کنید.
- زمان بیشتری با دیگران طی کنید
- مشغول باشید
- به موسیقی گوش دهید (تلویزیون و رادیو نیز موثرند اما ممکن است باعث آزار خانواده یا همسایه ها شوند)
- به خودتان یادآوری کنید که این صدا ها نمی توانند به شما آسیب برسانند
- به خودتان یادآوری کنید که این صدا ها قدرتی ندارند و نمی توانند شما را مجبور به کاری بکنند که نمی خواهید.
- به عضویت گروههایی در بیایید که افراد آن تجاربی شبیه شما دارند.
شخصی را که به او اعتماد دارید مشخص کنید که در صورت بازگشت بیماری به او اطلاع دهید.
در مورد اسکیزوفرنی و درمان دارویی خود آگاه باشید.
- در این مورد با پرستار یا روانپزشکتان صحبت کنید
- بخواهید اطلاعاتی در مورد علایم و درمانتان بنویسد
- از داروهای جایگزین در صورت عدم کارکرد دارویتان بپرسید.
از بدن خود مراقبت کنید
- از یک رژیم متناسب همراه با مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه استفاده کنید
- سیگار نکشید. سیگار به ششها، قلب، گردش خون و شکم شما آسیب می رساند.
- سعی کنید یک ورزش منظم داشته باشید. حتی اگر تنها 20 دقیقه پیاده روی در طول روز باشد. ورزش منظم قوی (دو برابر کردن ضربان قلب برای 20 دقیقه 3 بار در هفته) می تواند به بهبود شما کمک کند.
- در صورتی که یک موضوع غیر دقیق یا آزاردهنده در مورد اسکیزوفرنی در یک مقاله یا برنامه رادیویی یا تلویزیونی وجود داشت افسرده نشوید، فعال شوید. به آنان نامه بنویسید، ایمیل بزنید، تماس بگیرید و اشتباهشان را متذکر شوید.
برای خانواده ها
درک این موضوع که چه اتفاقی افتاده است در صورتی که پسر یا دختر، زن یا شوهر، برادر یا خواهر و یا والدین شما مبتلا به اسکیزوفرنی باشند سخت است. گاهی اوقات هیچ کس نمی داند چه اتفاقی در حال افتادن است.
شما چه می بینید؟
خویشاوند شما ممکن است عجیب، دور و یا فقط متفاوت از گذشته خود شده باشد. آنها ممکن است از ارتباط با افراد اجتناب کنند و منزوی شوند. اگر آنها هذیان داشته باشند، ممکن است در آن باره صحبت کنند و یا سکوت اختیار کنند. اگر آنها صداهایی می شنوند ممکن است ناگهان به جایی خیره شوند مانند اینکه دارند به شخص دیگری گوش می دهند. وقتی با آنان صحبت می کنید، آنان کم پاسخ می دهند یا غیر قابل فهمند. الگوی خواب آنها تغییر کرده بصورتی که ممکن است تمام شب بیدار بوده و تمام روز بخوابند.
این رفتار ممکن است از دید شما فقط یک سرکشی بشمار بیاید. این روند ممکن است بقدری آرام صورت گیرد که تنها وقتی به عقب بر می گردید، متوجه زمان شروع آن می شوید. شناخت این رفتارها در دوران نوجوانی بسیار سخت است زیرا آنان بهرحال در حال تغییرند.
آیا من مقصرم؟
شما ممکن است خود را مقصر بدانید و از خود بپرسید آیا تقصیر من بوده؟ شما ممکن است بخواهید بدانید آیا شخص دیگری هم در خانواده مبتلا شده؟ اینکه در آینده چه می شود و یا اینکه چگونه می توان بهترین کمک را به بیمار کرد؟
آیا مشورت با یک گروه روانپزشکی لازم است؟
به منظور حفظ اسرار بیماران، خانواده های آنها اغلب خارج از این بحث ها نگه داشته می شده اند. این موضوع اکنون نباید مورد توجه قرار گیرد. در صورتی که شخص مبتلا به اسکیزوفرنی با خانواده اش زندگی می کند یا مورد حمایت آنان است، بایستی به آنان اجازه داد که به اطلاعاتی که باعث می شود که بصورت موثرتری از بیمار مراقبت کنند دسترسی داشته باشند. بنابراین حتی اگر مشکلاتی در این زمینه وجود دارد نباید مانع از اطلاع رسانی خانواده به تیم روانپزشکی در مورد خویشاوند بیمارشان شود. خانواده ها به کمک و اطلاعات زیادی نیاز دارند و تیم روانپزشکی نیاز دارد که به نگرانی های آنها گوش دهد. این اطلاعات می تواند شامل پیشنهاداتی در مورد داروها و عوارض آنها و همچنین کارهای کوچکی که می توانند به روند بهبود کمک کنند باشد.
گروهPrincess Royal Trust for carers و همچنین کالج سلطنتی روانپزشکی لیستی از سوالات مرود نیاز برای خانواده های بیماران را منتشر کرده است که به آنها در مورد آنچه که باید بدانند کمک می کند. همچنین گروههای داوطلبانه در رابطه با اسکیزوفرنی اطلاعات مفیدی را فراهم کرده اند.
چه می توانیم بکنیم؟
خانواده ها اغلب نیاز به راهنمایی دارند. شخصی مبتلا به اسکیزوفرنی به استرس بسیار حساس تر است. بنابراین بسیار مفید است که از بحث کردن با بیمار اجتناب کرده و محیط آرامی را برای او فراهم سازیم.
بستری شدن اجباری در بیمارستان
اشخاص مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است هموراه متوجه بیماری خود نباشند. آنها ممکن است هنگامی که بشدت به درمان نیاز دارند از آن اجتناب کنند. گروههای روانپزشکی اجازه دارند که بیمار را علی رغم میل خودش به بیمارستان منتقل کنند. این تنها در شرایطی است که شخص نیاز به مراقبت دارد و این موضوع را نمی پذیرد. و :
- سلامت او در خطر است
- خود را در معرض خطر قرار می دهد
- برای دیگران خطرناک است
برای چنین اتفاقی سه فرد متخصص باید با این موضوع موافق باشند. شامل:
- یک پزشک. معمولا یک پزشک عمومی که فرد را می شناسد.
- یک پزشک متخصص در زمینه سلامت روحی. معمولا یک روانپزشک.
- یک " مددکار اجتماعی "، با آموزشهای مخصوص در زمینه بهداشت روان
اگر شما تحت این قانون در بیمارستان بستری شده اید، می توانید به بستری شدن خود اعتراض کنید. در هنگام ورود به بیمارستان، چگونگی این کار باید به شما گفته شود.
برخی اعتقادات غلط
آیا اسکیزوفرنی نوع اختلال دو شخصیتی است؟
خیر. بسیاری از افراد اعتقاد دارند که شخص مبتلا به اسکیزوفرنی در برخی مواقع می تواند به صورت کاملا طبیعی و در برخی زمانها به صورت کاملا متفاوتی ظاهر شود. این موضوع قابل قبول نمی باشد. ما کلمه اسکیزوفرنی را به اشتباه در دو حالت مختلف استفاده می کنیم. گاهی اوقات منظور ما داشتن احساسات متناقض در مورد چیزی است. این تنها قسمتی از ذات بشر است. کلمه بهتر برای آن "دمدمی مزاج" است. گاهی منظور ما این است که برخورد شخص در زمانهای مختلف بسیار متفاوت است. که این موضوع نیز قسمتی از ذات بشر است.
آیا مبتلایان به اسکیزوفرنی خطرناکند؟
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به ندرت خطرناکند. بیشتر رفتار خشونت آمیز معمولا از داروهای خیابانی و الکل ناشی می شود که این موضوع در مورد افراد سالم نیز صادق است. گرچه احتمال رفتار خشونت آمیز در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی بیشتر است اما در مقایسه با اثرات داروهای خیابانی و الکل در جامعه بسیار کمتر است. در صورتی که ما موفق به متوقف کردن همه خشونتهای ناشی از اسکیزوفرنی شویم، تنها از یک درصد خشونتها در جامعه جلوگیری کرده ایم. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی بیشتر از آنکه بتوانند به دیگران آسیب برسانند، در معرض آسیب دیدن از جامعه هستند.
اسکیزوفرنی هرگز درمان نمی شود؟
1نفر از هر 5 نفر مبتلا به اسکیزوفرنی بطور کامل بهبود می یابد.
|
توسط : مشاورفا در تاریخ : 13-02-1394, 13:43 بازدیدها : 1167
مطالب مشابه :
بازدید کننده گرامی ، بنظر می رسد شما عضو سایت نیستید
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
