محمد محمدعلی در قصه‌ی تهمینه، داستانی از داستان‌های کهن ایرانی را در فضای معاصر بازتولید کرده است. او پیش از این نیز دست به چنین تجربه‌ای زده است. برای نمونه، در «باورهای خیس یک مرده» هم زمان را درهم نوردیده است. قصه‌ی تهمینه، محمد محمدعلی،نشر افق، ادبیات ایران امروز (رمان)384صفحه، 3500 تومان «اسمش سیروس است. نمی‌دانم اسم مستعار است یا واقعی. تو یکی از باغ های اطراف تهران همدیگر را دیدیم، آخر یک مجلس عصرانه، عده ای رفتند، عده ای ماندند. من هم داشتم می رفتم بیرون که خوردم زمین و او دوید و بازوم را گرفت و بهم لبخند زدیم...» (1) محمد محمدعلی قصه‌ی تهمینه را با ویرایش جدید و طرح جلدی متفاوت توسط کتابسرای تندیس روانه‌ی بازار کرده است. در چاپ تازه، متن داستان هم تغییر کرده است. از نوشته‌های پیشین او می‌توان به رمان‌هایی چون «برهنه در باد»، «نقش پنهان» و «آدم و حوا» و مجموعه‌داستان‌هایی از جمله «بازنشسگی» و «دریغ از روبه‌رو» اشاره کرد. چاپ نخست قصه‌ی تهمینه در 1381 برای نخستتین بار توسط نشر افق به بازار آمد. محمد محمدعلی در قصه‌ی تهمینه، داستانی از داستان‌های کهن ایرانی را در فضای معاصر بازتولید کرده است. او پیش از این نیز دست به چنین تجربه‌ای زده است. برای نمونه، در «باورهای خیس یک مرده» هم زمان را درهم نوردیده است. او در گفت‌وگویی که با روزنامه‌ی اعتماد در این‌باره داشته است اذعان می‌کند که «رمان من جست‌وجوی سطور نانوشته قصه‌ی تهمینه و سهراب است، نه تهمینه و رستم. حالا تهمینه را در دوران معاصر فرض كرده‌ام. جایی كه می‌شود قصه استقلال یك زن را نوشت. تهمینه با خیاطی زندگی می‌گذراند. حتی اگر اجتماع و تاریخ جلوی ترقی‌اش را نمی‌گرفت شاید می‌توانست هنرپیشه شود. این‌جا می‌شود تنهایی یك زن را دید.» اسمش سیروس است. نمی‌دانم اسم مستعار است یا واقعی. تو یکی از باغ های اطراف تهران همدیگر را دیدیم، آخر یک مجلس عصرانه، عده ای رفتند، عده ای ماندند. من هم داشتم می رفتم تهمینه‌ی آقای نویسنده تنهاست و باید به‌تنهایی از عهده‌ی زندگی برآید و از سویی با تنها بودنش و نبود مردش کنار بیاید. او درگیر گذران زندگی ست. تهمینه یک زن امروزی است، ولی نه روشنفکر است و نه داشگاه رفته است، بااین‌حال دغدغه‌های زندگی مدرن را دارد. در قصه‌ی تهمینه پس از جدایی تهمینه از سیروس، ما این بار با مرد ماجرا و دلاوری‌ها و سلحشوری‌هایش همراه نمی‌شویم، این بار با زن هم‌داستان می‌شویم و روایت او را پی می‌گیریم؛ زنی که در انتظار باز آمدن مرد است، بااین‌وجود از راه نمی‌ماند و جاه‌طلبی‌های خودش را دارد. او پیش از این از مرد باردار می‌شود ولی پس از آن‌که مرد رفت، عشق دیگران را پس می‌زند و در پی یافتن سیروس به تهران می‌رود. شغل‌هایی را امتحان می‌کند و مهارت‌هایی را فرا می‌گیرد. محمدعلی عامیانه نوشتن را بد نمی‌داند و پنهان نمی‌کند که داستانش را برای افراد عادی و نه ادبیات‌دان‌ها نوشته است. محمدعلی با زبانی ساده ولی چندلایه روایتی بینامتنی را در گذرگاه زمان کهن و مدرن پیش می‌کشد، او داستانی خوشخوان را برای سطح وسیعی از خوانندگان به ادبیات ما افزوده است. پی نوشت : (1): صفحه ی 140 کتاب
