باسلام
ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﺍﯾﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ
ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺷﺪﺕ ﻭ ﺿﻌﻒ ﺁﻥ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕﺍﺳﺖ .
ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺭﺷﺪ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮐﺜﺮ ﻧﻮﺯﺍﺩﺍﻥ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻧﻮﭘﺎ ﺩﺭ
ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺧﺎﺻﯽ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ – ﯾﺎ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ – ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭ ﯾﺎ ﭘﺪﺭ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻨﺪ.
ﻣﺴﻠﻤﺎً ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﻭ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ
ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﮔﺬﺭﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ.ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺍﺯ 6 ﺗﺎ 7 ﻣﺎﻫﮕﯽ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺳﻦ 10 ﺗﺎ 18 ﻣﺎﻫﮕﯽ ﺑﻪ
ﺍﻭﺝ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ.
برای حل این مشکل راهکارهایی پیشنهاد میشود
ﺷﺎﯾﺪ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﺑﺪﻫﯿﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﻧﺸﻮﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﭼﺎﺭ
ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺷﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ . ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻻﺯﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﯾﻪ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩ 24
ﻣﺎﻫﮕﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﯿﺪ.
ﺷﺎﯾﺪ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﺑﺪﻫﯿﺪ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮐﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﺴﭙﺎﺭﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﺷﻨﺎ ﺍﺳﺖ. ﺳﭙﺮﺩﻥ
ﮐﻮﺩﮎ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻣﺜﻞ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﯾﺎ ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮒ، ﺧﺎﻟﻪ ﯾﺎ ﻋﻤﻪ ﻭ ... ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ
ﺑﺎ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﯿﺎﯾﺪ.
ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﻨﯿﺪ. ﺍﮔﺮ ﮐﻮﺩﮎ ﺷﻤﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺗﺤﻤﻞ ﺁﻥ
ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺁﺳﺎﻥ ﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻫﯿﺪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺗﺎﻕ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﻮﺩ ( ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ
ﺍﻣﻨﯿﺖ ﺍﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﯿﺪ ) ﻭ ﺩﻭ ﯾﺎ ﺳﻪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ.
ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻣﯽ ﺭﻭﯾﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﻫﯿﺪ
ﮔﺸﺖ. ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﻮﺩﮎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭ ﯾﺎ
ﻣﺎﺩﺭ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖ(دقت کنید زمان خیلی کوتاه مثل یک دقیقه)
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ. ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ﻭ ﺑﺒﻮﺳﯿﺪ. ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ
ﻣﯽ ﺭﻭﯾﺪ ﻭ ﮐﯽ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﯾﺪ. ﺍﻣﺎ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯿﺘﺎﻥ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻧﺸﻮﺩ.
ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﻢ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﯾﺪ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﺩﮐﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﺪ
ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
در مورد اینکه فرمودین همسرتون رفتار خوبی نداره با فرزندتون توضیح بدید و برای نگرانی ها و استرس های خودتون باید علت ها بررسی شوند و بتوانید آنها را حل کنید این در رابطه شما با همسر و فرزندتان مهم است از مشاوره حضوری یک روانشناس کمک بگیرید
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی
