مریم.ح 27ساله مدرک تحصیلی کارشناسی
من در خونواده متوسط به دنیا اومدم
پدرم نجار بود مادرم خونه دار
یه برادر کوچکتر دارم
از بچگی از طرف مادرم بیشتر بهم فشار روانی وارد میشه
حتی الان هم نمیتونم بغلش کنم و ببوسمش
ازش دورم
همیشه توقع بیش از توانم رو ازم داشت
طوری که تو نمره پایانی کلاس پنجمم دست بردم
همیشه این جمله وقتی عصبانی میشه هست تو هیچی نمیشی
پدرم میگه فکر کردی باید رییس جمهور شی لابد؟
دانسگام با استرس گذشت ترس اضافه نشدن شهریه و سرکوفت
4سال درسم تموم شده میگن تو دیگه چی میخوای تو دیگه بسته
مادرم هیچ وقت ازم حمایت نکرد
اگه اشتباه میکردم فوری پدرم میدونست و ازش میخواست من بزنه
که ادم شم با کسی دوست نشم
هیچ حرفی هم پیشش نمیمونه نمیشه حتی درددل کنی
3ساله ایین نامه گرفتم میترسم برم امتحان شهر اگه بار اول قبول نشم
کلی آشنایی با ادمای مختلف داشتم خوب بد...
میخوام زندگی کنم
اما حتی نمیدونم باید چی بخوام
چطور رفتار کنم
روابطم به بدترین شکل کات میشن
من اصلا بلد نیستم یه زن یه شریک یعنی چی
مطالعه کردم دیدم مهار نزدیک نباش خود منم
اما چیکار باید بکنم؟
تو هیچ چیزی احساس رضایت نمیکنم
انگار یه ژنده پوشم در درونم
اما واسه بقیه دوست داشتنی خوشگل میشنوم.ظاهرم خوبه
3ساله کار میکنم تو کار هم هین حسه به نسبت میگن خوبی اما خودم حس میکنم بی مصرفم
باید جم کنم خودم خیلی بی انصافم از درونم با خودم
کمکم کنید
