ارتباط با مردان

Question

سلام من سی و یک سال دارم و شش سال هست که ازدواج کردم. همسر خوب و آرومی دارم هر دو تحصیل کرده هستیم. متاسفانه من مشکلی دارم که به شدت اذیتم می کنه . من در برابر مردایی که به من ابراز علاقه می کنند و رفتار خوبی دارن و ظاهر خوبی هم دارن احساس وابستگی می کنم و مدام احساس می کنم که دارم به اونها علاقمند میشم. این موضوع یک بار کار دستم داد و  چند سال پیش در محیط کار با یکی از این آقایون که خیلی با من تماس می گرفتن و مدام سر راه من قرار می گرفتند دوست شدم ... ولی بعد از مدتی به اشتباهم پی بردم و کلا باهاشون قطع رابطه کردم... اونقدر عذاب وجدان داشتم که نتونستم جلوی خودم رو بگیرم و به همسرم موضوع رو گفتم و خودم رو برای همه عواقبش آماده کرده بودم. ولی ایشون یه بخشی ازین مشکل رو تقصیر خودشون دونستن که به من بی توجهی می کردن و ... بخشیدند. الان بعد از گذشت چند سال مجددا من احساس می کنم که همون حس برگشته و من دارم به یه آقایی که تنها به من در کلاس تعلیم میدن و این چند جلسه بیشتر نیست علاقمند میشم! البته شروع کننده نبودم هیچوقت ولی ازین که نمی تونم خیلی محکم مواظب خودم باشم و اینکه من در جای دیگه تعهد دارم و حق ندارم به مرد دیگه ای احساسی پیدا کنم به شدت آزارم میده و حتی باعث میشه از زندگیم از همسرم و از خودم بدم بیاد و واقعا زندگیم مختل بشه... من زندگیه خالی ای دارم . دوستان زیادی ندارم. چن تا خواهر دارم که اونها به دلیل تفاوت در سطح تحصیلات خودشون و همسراشون خیلی حرف من رو نمی فهمن و من هم در اینجور موارد کسی رو ندارم باهاش صحبت کنم ... الان جویای کار هستم و مدتی ایران نبودم برای تحصیل به خارج از ایران رفته بودیم. ولی همش استرس اینو دارم که اگر در محیط کار باز مردایی باشن که بخوان از من سواستفاده کنن من چطور حواسم باشه و این حس خودم رو کنترل کنم ... چون من حق ندارم واقعا اینجوری باشم . ممنون میشم کمکم کنید.

Answer 1

با سلام ممنون از اعتماد و همراهی شما

قبل از هر چیز لازم است این نکته را یاد آور شوم که ظرفیت این محیط پاسخ گوی بررسی دقیق وضعیت شما نیست و بهتر است برای کسب راهنمایی درباره وضعیت خویش به یک روانشناس بالینی مجرب در نزدیکی محل سکونت خود مر اجعه بفرمایید.

نکاتی در متن شما به چشم می خورد که باید شفاف شود

اول اینکه دلیل مهر طلبی شما نسبت به هر دو جنس است یا فقط نسبت به مردان و اینکه این مورد با، نوع دلبستگی شما در کودکی باید بررسی شود ، اینکه آیا در کودکی دلبستگی ایمن یا ناایمنی را تجربه کرده اید.دوم ، به شدت توصیه می کنم به هیچ وجه احساس یا رابطه عاطفی بین شما و مر دیگر را به همسرتان نگویید، این حاصلی جز بدبینی برای او ندارد.شما باید بتوانید این مشکل شخصی را حل کنید. مورد بعد اینکه فرمودید:"من زندگی خالی دارم"، " دوستان زیادی ندارم"، "کسی رو ندارم که باهاش صحبت کنم"،" الان جویای کار هستم"....آیا تا به حال فکر کرده اید شاید برای فرار از این چهار جمله که خودتان بیان کردید، این اتفاق می افتد؟! روی هر کدام از این چهار جمله فکر کنید ، مغز شما راهکارهای زیادی را به شما نشان می دهد.از قلم و کاغذ استفاده کنید و راهکارها را ثبت کنید و با برنامه ریزی به آنها دست پیدا کنید.احساس می کنم فردی هستید که توانایی ها و دانش خوبی دارید و همچنین روابط عمومی خوب، پس چنین فردی نباید زندگی خالی(یعنی زندگی بی هدف!) داشته باشد، شما توانایی این را دارید که برای خود کار خوب، دوستان خوب پیدا کنید و تحرک و پویایی دوباره را در زندگی جاری کنید. در پایان علاوه بر نکات قبلی توصیه می کنم رباطه بین خود و همسرتان، را بیشتر بررسی کنید. شاید این رابطه نیاز به بازبینی دارد.

 

موفق و سلامت باشید

---

کارشناس ارشد روانشناسی بالینی