ازدواج نکردن

Question

سلام 

من تک پسر هستم 32 سال دارم و فرزند سوم هستم از شش بچه  و دیپلم دارم

در خانواده به من توجهی نمیشه  و کوچکترین کاری که بخواهم انجام دهم از کودکی تا به امروزپدرم میگه تو عرزه این کار را نداری 

من هم در جواب خشمگین میشم و همین باعث شده که من دیگر در خانه دست به هیچ کاری نزنم  گفتگویی نکنم مخصوصا با پدرم چون من هرچی بگم دقیقا پدرم نظرش برعکس است که این مشکل در شغل من و غیره خیلی اثر گذاشته اعتماد به نفس رو از من گرفته

الان بهم میگویند برو زن بگیر ولی مادرم خودش انتخاب کرده پدرم هم خودش انتخاب کرده 

من هم از لج نمیخواهم ازدواج کنم مخصوصا کسی که انها معرفی کنند تا بفهمند که بچه رو باید درست بزرگ کرد 

من اسیب بی اهمیتی و بی توجهی و تمسخر خورده ام و همچنین مثال زدن دیگران برای من

خلاصه با این وضعیت میدانم باید ازدواج کنم ودر مسیر طبیعی زندگی قرار بگیرم  ولی احساس میکنم از چاله به چاه میافتم و هر روز که سن بالاتر بره بدتر میشود 

به خودم میگم من که در خانه چیزی نشدم چگونه مسولیت قبول کنم مسولیتی که روز به روز سنگین تر خواهد شد

ترجیح میدم در موقیت بد بمانم

حالا من ازدواج نکنم درست است یا نه و چه اثری در دراز مدت بر زندگی من خواهد داشت

سپاس گزار از وقتی که میگذارید

 

 

Answer 1

با سلام

متاسفانه طرز برخورد نامناسب والدین با فرزندان را در بسیاری از خانواده ها شاهد هستیم.و نبود استقلال کافی و سرکوفت زندگی و تصمیم گیری را برای تو سخت کرده ولی از شما انتظار می رود در این سن به خود شناسی رسیده باشی.یعنی من به واسطه تربیت ناصحیح یا محیط بد این کمبودها را دارم ولی از وقتی خودم را شناختم شروع به اصلاح و تقویت خودم کردم.شما باید انتظارات و خواسته های خودت را بشناسی و در جهت بهبود خودت محکم تر حرکت کنی.همه چیزها را نمی شود به خانواده نسبت دادتلاش خودت چقدر بوده؟به خودت بگو یا باید در این شرایط بمانم و بپوسم یا رشد کنم و بالا بروم.

اما جدال با والدین فایده ایی ندارد و حال خودت و آنها را می گیری.تو کودک نیستی که لج کنی.باید عاقلانه تصمیم بگیری و زندگیت را بسازی.هوشمندانه و با دقت.در اختلاف سلیقه ها و تفاوت ها به والدین احترام بگذار.اینگونه حال خوبتری هم خودت داری و آرامش نصیب خانواده می شود.اهدافت را جدی در زندگی،حال و آینده ات مشخص کن.در مورد ازدواج مطالعه کن و معیارهای همسر آینده ات را مشخص کن. اتفاقا مورد های انتخابی خانواده برای خواستگاری را برو، شاید مورد مناسب را پیدا کردی اینگونه هم حمایت و احترام خانواده را داری هم خودت خوشحالی که انتخاب کردی. ولی از منظر دیدگاه و معیارهای خودت فرد را بسنج.معیارهایت را به خانواده بگو.بگذار بدانند فرد جدی ،مصمم،محکم و با برنامه ایی هست.اگر تو حرف نزنی و تصمیم نگیری خوب معلم است سایرین به جای تو حرف می زنند و تصمیم می گیرند.ان شالله با چشمان باز و مشورت و دقت انتخاب درستی داشته باشی.ازدواج و استقلال زندگی مشترک فرصت های خوبی را برای تو فراهم می آورد که رشد و بالندگی بیشتری دست پیدا کنی

 

موفق و شاد باشی دوست قدرتمند من

---

کارشناس ارشد روانشناسی بالینی