سلام دوست عزیز
اگر تشخیص روانپزشک درست باشد(دقت کنیدکه ابتدا من تاکیدم را برتشخیص درست گذاشتم)بیش فعالی کشف جدیدی نیست والبته مساله بغرنجی نیست و دارودرمانی درکنار رفتاردرمانی(نه روانکاوی)وآموزش خانواده میتواند ازبوجودآمدن مشکلات بزرگسالی جلوگیری کند.نگرانی همسرشما متاسفانه موضوعی طبیعی وبازمتاسفانه ازعدم آگاهی افراد درباره داروهای روانشناختی نشات میگیرد.کمی مطالعه درباره این اختلال به شما می آموزد که دارو اعتیاد آورنیست وموثرترین راه درمان بی توجهی دراین کودکان مصرف دارو است.دارو،ناقل عصبی که دراین افرادبه میزان کم وجود دارد به حد مطلوب میرساند وبرای مدت زمان محدودی (حدود3تا4 ساعت تاثیر دارو)باتوجه به دوز دارو به این کودکان کمک میکند که تمرکز بیشتری برمسایل داشته باشند، چنانکه کودک درسهایش راراحتتر یادمیگیرد، ازناراحتی واضطراب وفشارهای روانی ناشی از مشکلات آموزشی دور بوده واز مورد تنفر بودن دیگر کودکان(بدلیل تکانشی عمل کردن در روابطشان وبهم زدن بازی همسالان ) و درگیری مداوم وسرزنش پدر ومادر در امان باشند.درمان درکودکی خطرات بعدی بزرگسالی که شاید تبدیل به وقایع ناخوشایندی برای زندگی خود فرد واطرافیانش میشود رانیز کنترل خواهد کرد.بنابراین دارو اولین رکن درمان این اختلال است.نگران نباشید وبا مطالعه کتابهای ساده دراین زمینه اطلاعات خود را گسترش دهید وبجای نگرانی وارد حیطه عمل شوید. پیروز باشید.
سارا حیدری
کارشناس ارشد روان شناسی بالینی
تلفن : 021-44497123
جنت اباد،میدان اتشنشان،درمانگاه نوروزی
