سلام و ممنون از همراهی تان. من دختر ۳۲ساله و مجرد .به وسواس فکری مبتلا هستم. کمرو و با اعتماد به نفس خیلی پایین. خیلی وقتها احساس حقارت میکنم . ترس شدیدی از ازدست دادن و طردشدگی دارم. برای همین تنها بودن را ترجیح میدم تا با دوست بودن. شاغلم. مدرس هستم. ولی فقط در کلاس توانایی حرف زدن دارم. و خارج از کلاس بخاطر ترس از اشتباه یا همان حس کوچکی و حقارت نمیتونم ابراز عقیده کنم. در واقع بیشتر وقتها از ابراز نظر و یا انجام هرکاری که مهارت و توانمندی ام را نشان بدهد، اجتناب میکنم. و بخاطر اضطراب که به سراغم میاد از انجام کاری جدید دوری میکنم. از نوجوانی موهای سرم را میکنم و این کار خیلی ازارم میده. این کار همزمان با ازدست دادن دوست صمیمی ام شروع شده و تا حالا ادامه داره. مدتهاست به روانشناس مراجعه میکنم ولی نتیجه ای تا حالا نگرفتم . در واقع با قرار گرفتن در شرایط هیجانی جدید، مو کندنم دوباره شروع میشه. واقعا درمانده ام. خواهش میکنم کمکم کنید. سپاس
