به طوری که ثابت شده هیچ ورزشی نمی تواند مانند خنده بیشتر عضلات بدن را به جنبش وادارد. در ظاهر خندیدن را باید یکی از واکنش های طبیعی بدن به شمار آورد که به طور خودکار و کاملا پیش پا افتاده تخلیه هیجانات بدن را موجب شده و در عین حال به رهاسازی انرژی محبوس شده کمک می کند. اما شاید دانستن این نکته خالی از لطف نباشد که هنوز بسیاری از نکات را درباره خندیدن نمی دانیم، نکاتی که حتی برخی از آنها تا مرز تبدیل شدن به راز هم پیش رفته است.

اگر می خواهید خندیدن موش را ببینید کار چندان سختی نخواهید داشت، کمی آن را قلقلک دهید! شامپانزه ها هم می خندند و البته سگ ها. با این حال خنده موش ها متمایز از سایر حیوانات است. آنها زمانی که در حال بازی کردن هستند می خندند، دقیقا همانند انسان ها. در حقیقت برای موش ها خنده راهی است تا نشان دهند که شاد هستند و محبت را با یکدیگر به اشتراک می گذارند. مطالعات نشان می دهد موش هایی که بیشتر بازی می کنند، بیشتر هم می خندند و جالب تر این که موش هایی که بیشتر می خندند بیشتر ترجیح می دهند که اطراف موش های در حال خندیدن باشند. دانشمندان ضمن اشاره به مطالعات صورت گرفته در زمینه خنده به این واقعیت هم تاکید می کنند که خنده در انسان فرم تکامل یافته ای از تلفظ صوتی است، فرآیندی که در بسیاری از پستانداران دیگر مشاهده شده است. در انسان خنده به شیوه مهمی از بیان احساسات تبدیل شده است و جالب این که از آن در بسیاری از کانال های ارتباطاتی استفاده می شود. کافی است به رسانه ها و شبکه های اجتماعی توجه کنیم؛ جایی که همه روزه از انبوهی از نمادهای خنده و فرم های مرتبط با آن استفاده می شود.

اگر از بسیاری از افراد بخصوص بزرگسالان بپرسید که چه چیزی موجب خنده آنها می شود، بیشتر آنها در پاسخ می گویند شنیدن لطیفه و سرگرمی ناشی از آن علت اصلی است. با این حال این نظر نمی تواند چندان درست باشد. رابرت پراوین، روان شناس دانشگاه مریلند دریافته که انسان ها بیشتر زمانی می خندند که درباره دوستانشان صحبت می کنند. به بیان دیگر 30 درصد احتمال بیشتری وجود دارد که وقتی ما با دوستانمان هستیم به چیزی بخندیم. اگر دقت کرده باشید به طرز حیرت انگیزی متوجه می شوید که در خلال گفت وگو با دوستان و افراد حاضر در اطراف به دلیل شنیدن لطیفه و حرف های خنده دار نمی خندید، بلکه به اظهارنظرها و جملاتی که به زبان می آورند می خندید، عباراتی که لزوما در چهره آنها اثری از خنده در هنگام گفتن شان دیده نمی شود. به عقیده روان شناسان خندیدن را می توان شکلی از برقراری ارتباط دانست و نه نوعی واکنش. علم خنده به ما می گوید که ارتباط چندانی با شنیدن لطیفه ندارد. بلکه رفتاری اجتماعی است که از آن برای نشان دادن علاقه مان به افراد و درک آنها استفاده می کنیم.

مطالعاتی که در پیشرفته ترین آزمایشگاه ها صورت گرفته از اهمیت خندیدن در فعالیت های مغزی حکایت دارد. این واقعیت توسط تصویربرداری های دقیق پزشکی به اثبات رسیده است. این مطالعات نشان می دهد، مغز نه تنها به طور خودکار تفاوت نوع خندیدن را تشخیص می دهد، بلکه کیفیت آن را نیز بخوبی تعیین می کند. نکته قابل تامل این است که مغز به عنوان مرکز فرماندهی بدن این توانایی را دارد که به طور کاملا خودکار خنده عمدی را متوجه شود. محققان این توانایی را یکی از شگفت انگیزترین قابلیت های مغز به شمار می آورند.

تصویربرداری های صورت گرفته از مغز نشان می دهد خندیدن فرآیندی مسری است! تصویربرداری های دقیق از مغز فردی که نمی خندد نشان می دهد فعل و انفعالاتی در مرکز فرماندهی بدن در حال انجام است که نوعی آماده سازی برای پاسخ دادن به خنده (اطرافیان) است. این فرآیند به وسیله آماده شدن ماهیچه های صورت جهت خندیدن به خوبی قابل درک است. از آن گذشته هرچه فرد واکنش واگیردار بیشتری به خنده نشان دهد، مغز توانایی بهتری در تعیین واقعی یا ساختگی بودن خنده خواهد داشت. از این رو می توان نتیجه گرفت ملحق شدن به افرادی که در حال خندیدن به چیزی هستند چیزی فراتر از یک فرآیند واگیردار است. چنین برداشتی می تواند در درک این موضوع کمک کند که خنده ای که می بینیم واقعا به چه دلیل است.

بدون شک یکی از مهم ترین واقعیت های اجتماعی تاثیر خنده بر خنده آفرینی است. جمله معروف «خنده، خنده می آورد» دقیقا بر اساس همین اصل به ظاهر ساده اما تاثیرگذار است که در بسیاری از مراکز ورزش و خنده درمانی مربیان تلاش می کنند با خنداندن افراد تبادل انرژی میان خود را در بالاترین سطح نگاه دارند. اما عوامل دیگری نیز در افزایش خنده در انسان وجود دارد: آشنا بودن و انتظارات دو عامل مهمی است که نباید از آنها چشم پوشی کرد. برای درک بهتر این موضوع کافی است زمانی را به یاد آوریم که با شنیدن لطیفه یا عبارتی خنده دار از زبان یک طنزپیشه شناخته شده به مراتب بیشتر از زمانی که آن را از دیگر افراد می شنویم به خنده می افتیم. در حقیقت افراد باور دارند که یک لطیفه معمولی زمانی که توسط یک کمدین گفته می شود جذابیت به مراتب بیشتری دارد. یک مثال ساده: دو آدم برفی در کنار هم قرار داشتند، یکی به دیگری می گوید: خنده دار است بوی هویج را احساس می کنم. قطعا اگر این گفت وگوی ساده از زبان کمدینی همچون جیم کری بیان شود به مراتب خنده دار تر از زمانی است که توسط یک هنرپیشه جدی به زبان آورده شود.

امروز ثابت شده است که با خندیدن کالری های بیشتری در بدن سوزانده می شود. حتی گفته می شود خنده بیشتر از دویدن موجب سوخته شدن کالری در بدن می شود. در عین حال ثابت شده که خندیدن مصرف انرژی و ضربان قلب را بین 10 تا 20 درصد افزایش می دهد. همچنین ثابت شده که به ازای 10 تا 15 دقیقه خندیدن بین 10 تا 40 کالری سوزانده می شود. با توجه به این اعداد توجه داشته باشید که برای سوزاندن کالری ناشی از یک بسته چیپس سیب زمینی نمک دار باید سه ساعت بخندید.

تحقیقات پروفسور باب لونسون از دانشگاه برکلی نشان می دهد افرادی که می خندند در برقراری ارتباط با اطرافیان و بادوام نگاه داشتن آن موفق ترند. وی دریافته است زوج هایی که معمولا می خندند و چهره ای همراه با لبخند دارند نه تنها حس خوشایندتری را تجربه می کنند بلکه روابط پایدارتری را نیز در زندگی زناشویی تجربه می کنند. نتایج تحقیقاتی از این دست نشان می دهد خندیدن ابزار احساسی است که می توان از آن برای برقراری تعامل بهتر و پایدارتر با تمامی کسانی که دوستشان داریم استفاده کنیم. از آن گذشته خندیدن می تواند به عنوان ابزاری قدرتمند در تغییر اثر محیط ناخوشایند بر حال و روز افراد به کار گرفته شود. روان شناسان به تجربه موفقیت آمیز استفاده از عبارات خنده دار برای تسکین بازماندگان افراد فوت شده اشاره کرده و آن را اقدامی موثر در کاستن از فشارهای روانی بر می شمارند.

براساس یک ساز و کار ساده اما عجیب خندیدن معمولا در موعد خاصی صورت می گیرد. افراد پس از شنیدن لطیفه یا عبارتی دلنشین، در پایان جمله ناگهان شروع به خندیدن می کنند. حتی اگر کمدینی با حرکات دست و اشاره تلاش جدی برای خنداندن حاضرین به خرج دهد باز هم آنها (حاضرین) در زمان مشخصی با هم می خندند. این درحالی است که آنها می توانند در هر لحظه ای سکوت خود را شکسته و بخندند. این نکته خاص و جالب توجهی است که کمدین ها در خنداندن مردم در سالن های نمایش به آن توجه می کنند. پیکارد مک لین، کمدین شناخته شده ای به شمار می آید که توجه ویژه ای به این موضوع دارد. او می گوید: خنداندن مردم اعتماد به نفس زیادی نیاز دارد، بخصوص زمانی که آنها شروع به خندیدن می کنند و من باید سکوت کنم تا پس از پایان خنده آنها ادامه مطلب را بازگو کنم.