« با ازدواج می خواهد انسان به وجود آید، مسأله انسان مطرح است .»

بنابراین ، ارضای غریزه جنسی و تأمین نیازهای فیزیولوژیك انسان از آثار مثبت ازدواج است ؛ ولی می توان فلسفه و حقیقت ازدواج از نظر اسلام را در سه امر جست و جو كرد : تكمیل ، تسكین و تولید.

 

هیچ انسانی به تنهایی كامل نیست و پیوسته در جهت جبران كمبود خویش تلاش می كند. جوان در پی رسیدن به استقلال فكری است؛ برای جبران نواقص و تأمین نیازهای بی شمار خود به سوی ازدواج سوق داده می شود و با گزینش همسری مناسب و شایسته موجبات رشد و تكامل خویش را فراهم می كند . مرحوم شهید مطهری در این باره می فرماید: «تشكیل خانواده یعنی یك نوع علاقه مند شدن به سرنوشت دیگران ... و یكی از علل اینكه در اسلام ازدواج یك امر مقدس و عبادت تلقی شده است همین است... ازدواج اولین مرحله خروج از خود طبیعی فردی و توسعه پبدا كردن شخصیت انسان است ... پختگی ای كه در پرتو ازدواج در تشكیل خانواده ایجاد می شود ، در هیج جای دیگر نمی توان به آن رسید . و آن را فقط در ازدواج و تشكیل خانواده باید بدست آورد . شخصیت انسان پس از ازدواج به یك شخصیت مسئولیت پذیر و اجتماعی تبدیل می شود؛ زیرا در پرتو ازدواج و زندگی مشترك خود را شدیدا مسؤول حفظ همسر و تأمین وسایل زندگی و تربیت فرزندان آینده تلقی می كند  و تمام هوش، ابتكار و استعدادهای خود را بكار می گیرد؛ و به عبارت دیگر، احساس مسؤولیت و اجتماعی در او شكل می گیرد و بسیاری از شایستگی ها و توانمندی های نهفته در درونش را شكوفا می سازد. بنابراین، می توان ازدواج را مایه رشد و كمال یافتن انسان دانست .

خداوند انسان را به گونه ای آفریده كه بدون جنس مخالف ناقص است . و با جنس مخالف كامل می شود. مرد به زن نیازمند و نه به مرد. هر كدام از دو جنس از نظر روحی و جسمی به هم وابسته اند و با قرار گرفتن در كنار هم یكدیگر را تكمیل می كنند.

مهم ترین نیازی كه بر اثر ازدواج تأمین می شود ، نیاز به آرامش و احساس امنیت و آسودگی است این نیاز كه در  سرشت آدمی ریشه دارد ، چنان مهم است كه خداوند در بیان فلسفه ازدواج می فرماید: «از آیات و نشانه های خداوند این است كه برای شما از جنس خودتان همسرانی قرار دادیم. تا در كنار آنان آرامش یابید.» بنابراین، همسر موجب آرامش و امنیت خاطر و محیط خانه وسیله آرامش روحی زن و مرد قرار داده شده است. در اوایل جوانی احساس تنهایی ، بیهودگی و نداشتن پناهگاه انسان را فرا می گیرد . ازدواج و قرار گرفتن در كنار همسری شایسته و دلسوز این احساس را از بین می برد و او را به آرامش روحی می رساند . این احساس آرامش به ثبات فكری و روحی، وقار، احساس ارزشمند بودن و لذت می انجامد.

دست آفرینش نوعی كشش درونی میان زن و مرد به ودیعت نهاده تا هر كدام در سنین خاص خواهان یكدیگر شوند و اضطراب و پریشانی شان از طریق ازدواج به سكونت و آرامش تبدیل گردد.

دانشمندان علوم تجربی و انسانی نیز ارسال صحیح و به موقع غریزه جنسی و ترشح معتدل غدد جنسی را برای سلامت و روان آدمی لازم دانسته، عدم آن را سبب پاره ای از بیماریهای روانی و گاه جسمانی شمرده اند.

 

یكی از ثمرات بزرگ ازدواج وجود فرزند و بقای نسل آدمی است . تولید و تكثیر نسل را نباید كوچك و بی اهمیت شمرد؛ زیرا هدف آفرینش جهان وجود انسان و پرورش و تكامل او است. تولید و پرورش انسانهای خداپرست و موحد و نیكوكار و صالح ، مطلوب خدای جهان آفرین است .

از دیدگاه اسلام، وجود فرزند صالح برای پدر و مادر یك عمل صالح شمرده می شود و در سعادت دنیا وآخرت آنها مؤثر است به همین جهت، معصومان تولید و تكثیر نسل را از اهداف ازدواج خوانده اند. پیامبر اكرم(ص) می فرماید: «چه مانع دارد كه مومن برای خودش همسری برگزیند. شاید خدا فرزندی به او عطا كند كه با گفتن لا اله الاالله زمین را سنگین سازد.» در حقیقت زوج ها از طریق فرزندان خود رشته پیوند میان اعضای یك نسل را به وجود می آورند. این امر از اهداف اساسی ازدواج است؛ وجود فرزندان به گرمی، پویایی و صفای كانون خانواده می انجامد و انگیزه ادامه زندگی را در انسان تقویت می كند.

البته روشن است كه در پرتو ازدواج یكی از نیازها و غرایز مهم انسان (غریزه جنسی ) تأمین و به روشنی درست ارضا می شود. از انحرافات جنسی و اخلاقی و اجتماعی بسته می شود.

با تأمین این نیاز جسمانی ، فرد از نظر روانی ، ذهنی و اخلاقی به آرامش می رسد و مسیر بسیاری از انحرافات جنسی و اخلاقی بسته می شود.