قرار نيست که هميشه زنده بمانيم ، قرار هم نيست که دنيا همين طور بماند و آب از آب تکان نخورد. بچه‌ها دور و برمان باشند و همسر عزيز هم قربان صدقه‌مان برود. بالاخره بچه‌ها هم بزرگ مي‌شوند و ازدواج مي‌کنند خودشان بچه‌دار مي‌شوند و دخل و خرج‌شان زياد مي‌شود ، ما هم پيرتر و پيرتر مي‌شويم و الوداع... .

پس بهتر است از همين حالا براي آنچه قرار است از خودمان به جاي بگذاريم برنامه‌ريزي کنيم تا پس از مرگ‌مان دوستان و آشنايان براي سر و سامان دادن به کارهاي‌مان به گرفتاري نيافتند.

در اين ميان از همه بيشتر بايد به فکر خانواده‌مان باشيم تا اگر خواست خدا اين بود که عمر همسر و باقي خانواده بيشتر از ما باشد و مال و منالي هم از ما باقي ماند، خانواده عزيزمان بتواند با آن غم دوري ما را راحت‌تر تحمل کند ، آواره خانه اين و آن نشود و خداي نکرده منت ديگران بر سرش نباشد.

براي آينده‌نگر ي عاقلانه راه‌هاي زيادي مي‌شود پيشنهاد کرد . راه‌هايي که هم خدا را خوش بيايد و هم بنده خدا را و هم اينکه الگوي خوبي شود براي کوچک‌ترها يا حتي دوست و آشناهاي يکه از اين ورو آن ور زندگي‌تان را زير نظر دارند و برايشان مهم است که شما چه مي‌کنيد و چه کاري را انجام مي‌‌دهيد تا آنها هم همان کار را بکنند يا حتي ممکن است در محافل شبانه خانواده، کار شمارا به بحث و مذاکره بکشانند و تحليل کنند.

نصف مال من، نصف مال تو

مي‌توانيد اموال‌تان را نصف تقسيم کنيد ، مثلا همين خانه‌اي که در آن نشسته‌ايد ، اگر صاحبخانه هستيد ، مي‌توانيد 3 دانگ از خانه را به نام همسرتان کنيد ، اگر هم مستاجريد ، اميدواريم که به زودي خانه‌دار شويد ولي تا آن وقت خوب به پيشنهاد ما فکر کنيد حتي مي‌توانيد 3دانگ از زمين يا هر چيزي را که داريد و البته دلتان مي‌خواهد ، به نام همسر خوبتان کنيد.اگراين کار را کنيد، چند مزيت دارد: هم آينده‌نگري کرده‌ايد ، هم از زحمات همسرتان قدرداني کرده‌ايد .

وصيت کنيد

يک راه هم وصيت کردن است يک سوم اموال شما پس از مرگ هم متعلق به شماست و شما مي‌توانيد آن را براي خودتان يا نيازمندان يا همسر و اعضاي خانواده وصيت کنيد ماده 843 قانون مدني به هر انسان عاقلي اين اجازه را داده که يک سوم اموالش را به هر شخصي که مي‌خواهد، ببخشد يک سوم اموال چيز کمي هم نيست؛ حداقل خيال شما انسان خانواده دوست و مهربان را راحت مي‌کند.

يک سوم اموال شما پس از مرگ هم متعلق به شماست و شما مي‌توانيد آن را براي خودتان يا نيازمندان يا همسر و اعضاي خانواده وصيت کنيد.

صلح کنيد

مدتي است که در دفاتر اسناد رسمي راهي براي سپردن اموال‌مان بعد از مرگ به آنکه مي‌خواهيم، عرف شده مي‌شود سند عقدي را امضا کرد به اسم عقد صلح به طور معلق؛ مثلا مي‌شود به يکي از دفترخانه‌هاي اسناد رسمي برويد (البته چه بهتر که به همراه همسر محترمتان) و همه اموالتان يا هر مقداري را که صلاح مي‌دانيد، در ازاي حتي يک چيز کم ارزش‌تر با ديگري صلح کنيد و بگوييد «من صلح کردم اموالم را به همسرم به يک سيرنبات، معلق به فوتم». اين جمله به اين معني است که تا زمان فوت شما که دعا مي‌کنيم 120 ساله شويد، اموالتان براي خودتان است و فقط بعد از فوت به آن شخص منتقل مي‌شود.

اگر به هر دليلي فکر مي‌کنيد به صلاح نيست که اموال شما به همسرتان منتقل شود ، اگر فکر مي‌کنيد که در آن صورت خداي نکرده با فروش اموال، آنها حيف مي‌شوند يا به هر دليل ديگري خيلي زود آن سرمايه از چنگ همسرتان در مي‌آيد،  باز هم مي‌توانيم راه‌هاي جديد و موثري به شما پيشنهاد بدهيم.

يک راه وقف است مي‌توانيد هر چه را که بخواهيد ، وقف همسرتان کنيد تا به اصطلاح حقوق‌‌دانان، بتواند از منافع آن استفاده کند و فقط حق فروش آن مال يا اموال را نداشته باشد. حتي مي‌توانيد براي اينکه اوضاع بهتر هم پيش برود، همسرتان را متولي وقف کنيد و اين حق را هم به او بدهيد که خودش متولي معرفي کند. کار متولي اين است که به مال وقف شده رسيدگي کند و اگر جايي از آن نياز به تعمير داشت، حتما آن را تعمير کند و در صورت امکان به هرشکلي جلوي از بين رفتن مال موقوفه را بگيرد.

همسرتان را متولي وقف کنيد . کار متولي اين است که به مال وقف شده رسيدگي کند و اگر جايي از آن نياز به تعمير داشت، حتما آن را تعمير کند و در صورت امکان به هرشکلي جلوي از بين رفتن مال موقوفه را بگيرد.

حق انتفاع يعني اينکه شخص مي‌تواند از مالي که متعلق به فرد ديگري است، استفاده کند. اين را مي‌توانيد در ماده 40 قانون مدني بخوانيد ماده‌هاي 41، 42، 43 قانون مدني هم 3 راه براي اين حق انتقاع مشخص کرده‌اند که 2تا از آنها به درد اين تصميم خيرخواهانه شما مي‌خورد؛ به اين شکل که شما مي‌توانيد حق استفاده از مثلا خانه‌تان را تا مدتي که همسرتان زنده است، به او بدهيد مي‌توانيد کار ديگري هم بکنيد؛ آن هم اين است که بگوييد همسرتان حق دارد تا زماني که زنده است، در آن خانه‌اي که شما معين مي‌کنيد و البته سندش هم به نام شماست، زندگي کند. اين طوري قانوناً کسي اجازه بلند کردن همسرتان را از آن خانه تا زماني که ايشان زنده هستند ، ندارد و همسرتان تا آخر عمرش سقف و سرپناه مطمئن‌ و بي‌منتي بر سرش خواهد بود ولي بهتر است اين تصميمات را در دفترخانه اسناد رسمي محضري کنيد خودتان که بهتر مي‌دانيد، بعضي وقت‌ها بعضي آدم‌ها يادشان مي‌رود چه شنيده‌اند و فقط به فکر منافع خودشان هستند. دادگاه هم تا سند و مدارک رسمي و معتبر نباشد ، نمي‌تواند به نفع کسي حکم صادر کند؛ پس بهتر است راهي را انتخاب کنيد که اين کار خوبتان به نتيجه برسد.

بيمه هم راه مطمئني است؛ هم آينده‌نگري است و هم خيالتان کاملاً راحت مي‌شود. بيمه‌ تامين اجتماعي خيلي مهم و کارساز است؛ به اين صورت که هر فردي بابت درمان و بازنشستگي خود پولي به عنوان حق بيمه مي‌دهد که آن هم با توجه به قرارداد کار و اينکه اصلا شغلي داشته باشد يا نه، فرق مي‌کند.

بيمه عمر هم راه حل خوبي است که ارزش حساب و کتاب و فکر کردن را دارد. هر کس مي‌تواند براي خودش بيمه عمر داشته باشد و اين هم بستگي به سرمايه‌اي دارد که در نظر مي‌گيريد. مي‌توانيد اين مبلغ را به مرور به يکي از سازمان‌هاي بيمه يا به دولت بدهيد و در قرارداد بيمه هم ذکر کنيد که طي اين مدت اگر خداي نکرده فوت کرديد، اين مبلغ به خانواده‌تان يا به طور اختصاصي به همسرتان برسد. اين شما هستيد که ذي‌نفع خودتان را تعيين مي‌کنيد. چه بهتر که اين ذي‌نفع، همسر خوبتان باشد که به قول بزرگ‌ترها سال‌ها با خوب و بد شما ساخته يا قرار است به اميد خدا ساليان سال کنار هم زندگي کنيد.

 

اگر شغلي داريد که مجبوريد مرتب در رفت و آمد باشيد يا شغلي داريد که از مشاغل سخت و خطرناک به شمار مي‌رود يا حتي اگر به فکر حوادث اتفاقات روزانه هم هستيد ، بيمه حوادث هم پيشنهاد خوبي است. بيمه حوادث سالانه است و در آن مي‌توانيد ذي‌نفع تعيين کنيد و چه بهتر که اين ذي‌نفع همسر نازنين‌تان باشد.

 

بخش خانواده و زندگي براي شما عمري طولاني و پر بار آرزو مي کند اما مرگ اتفاقي است که در زندگي همه مان مي افتد و بهتر است هر کسي با توجه به شغل ،در آمد و .. بهترين انتخاب را براي آينده ي بزماندگانش بکند. تا از او به نيکي ياد کنند.