خواهری یکی از نزدیکترین نسبتها و در عین حال خاصترین نسبتهای اطراف ماست که می تواند به یک رابطه ی  عالی و پر فایده در زندگی ما تبدیل شده و موجب امید و دلگرمی باشد.به شرط آنکه قدر چنین موهبتی را بدانیم.

 

غالبا خانواده های امروزی به دو فرزند بسنده می کنند و ترجیح می دهند که جنسشان جور باشد و از هر دو جنس پسر و دختر هر دو را داشته باشند ،اما بهترین حالت دو فرزندی، از نظر برخی مصلحتهای خود فرزندان این است که هر دو از یک جنس و دارای حداقل اختلاف سنی استاندارد ،یعنی (سه سال)باشند .در این صورت بهتر می توانند برای هم خواهری یا برادری نمایند .به هر حال بر فرض آنکه خانواده ای دارای دو فرزند دختر باشند که فاصله سنی زیادی نیز با هم نداشته باشند، از لحاظ تربیتی و عاطفی ،بهترین شرایط را برای رابطه خواهری فرزندانشان فراهم کرده اند.رابطه ی دو خواهر در دوران خردسالی که شامل بازیها و حتی دعواها و حسادتهاست ،می تواند پایه گذار دوستی عمیق تری در آینده ی فرزندان باشد.

 اما از آنجا که در سنین خردسالی چگونگی رابطه خواهری به عملکرد بزرگتر ها بستگی دارد از ادامه بحث در این زمینه خودداری می کنیم.

 

در سنین نوجوانی، خواهر، بهترین محرم اسرار و دوست یک دختر می تواند باشد. احساسات مشترک ،نیازهای مشترک،فرهنگ خانوادگی مشترک و... موجب تقویت ادراک خواهران از دنیای خصوصی یکدیگر می شود.لذا گاهی مادر هم نمی تواند به اندازه خواهر در زندگی فرزند خود نفوذ داشته باشد.اما با وجود اینهمه لطفی که در روابط دو خواهر می تواند باشد،باز هم در بسیاری از خانواده ها خواهران از صمیمیتهای لازم و کافی برخوردار نیستند که باید دلایل آن را در عدم مهارت آنها در برقراری ارتباطهای عاطفی به دلیل تربیت ضعیف و نیز مواردی همچون تبعیض والدین و ... جستجو نمود.

 

ازدواج اگر چه به بسیاری از نیازهای روانی و عاطفی ما پاسخ می دهد،بازهم حد و حدود معین خودش را دارد لذا نمی تواند و بلکه نباید بیش از جایگاه خودش را بگیرد .یک فرد متاهل در درجه اول بیش از هر کسی باید از همسرش محبت ببیند و با او درد دل داشته باشد .اما این رابطه دخلی به رابطه های دیگر وی ندارد .کسانی که بعد از ازدواج از همه می برند و تنها به همسرشان می چسبند،بعد ها به مشکل برمی خورند.زیرا این اتکاء محض به همسر و بریدن از همه ،موجب بالارفتن توقعات از همسر و به اصطلاح پیله کردن به او می شود .چنین زنانی که تنها عواطف مورد نیاز خود را از همسرشان می طلبند معمولا دچار افسردگی خواهند شد.

از جمله بهترین کسی که می تواند در تعادل روانی یک زن و اصلاح رفتار وی در نقشهای اجتماعیش موثر باشد،خواهر اوست

زنی که نزد خواهر یا خواهرانش جایگاه خوبی نداشته باشد ،طبیعی است که خلاء عاطفی قابل توجهی هم داشته باشد .خواهر برای خواهرش ،بخشی از مادر است که دنیای نزدیکتر و ملموس تری دارد.اگر چه عاطفه ی یک خواهر از مادر کمتر است اما همین کمتر بودن(که می تواندبه معنای نداشتن عواطف تندی که موجب نگرانی هاست،باشد نیز) ،خود موجب لطفهایی در روابط خواهران می گردد.لذا شاید در حالیکه گفتگو با مادر، لبریز از نصیحتها و امر و نهی ها است ،گفتگو با خواهر لبریز از درد دلها و گپ زدنهای دوستانه باشد .لذا هیچگاه نباید از لطافتهای روابط خواهری غافل شد .گاهی همین درد دلهای ساده و دورهمی با خواهر ،بهتر از چندین جلسه با یک روانکاو می تواند برای یک بانوی متاهل مخصوصا از بعد عاطفی ،کمک کننده باشد .البته به شرط اینکه گفتگوها با رعایت اصول مهمی همچون تقوای الهی و پرهیز از هر گونه کلمات منفی و مشاوره های آسیب زا باشد که اگر قرار است چنین خطرات و معایبی داشته باشد،بهتر است در جمع خواهران تنها به گفتن لطایف و گفت و شنودهای شادی آور بسنده نمود و پا را از آن فراتر نبرد .زیرا از همین روابط خواهری و چشم و همچشمی ها و پز و پرستیژ نشان دادن ها هم ممکن است بیماری های روانی و جنگ و جدلهای خانوادگی متولد شود.

 

اول آنکه خواهرتان را خیلی دوست داشته باشید اما به هیچ وجه او را بیش از حد، در مسائل خانوادگیتان دخالت ندهید .در مسائل خانوادگی به رضایت همسرتان بیش از هرچیزی اهمیت بدهید.

دوم اینکه همسرتان را برای روابط خانوادگی با خانواده ی خواهرتان به کاری تحت فشار قرار ندهید .چگونگی رابطه او را با باجناقش به خودش بسپارید .تنها کمکی که شما می توانید به بهبود روابط آنها بکنید این است که حساسیت های بیجا درست نکنید.اگر به خاطر حساسیت های موجود بین همسر و شوهر خواهرتان مجبورید از روابط خانوادگیتان کم کنید،می توانید به روابط دوستانه خود و خواهرتان بدون نیاز به روابط گسترده خانوادگی ،توسعه ببخشید.