اعتیاد یک بیماری درمان پذیر
اگر از ما سئوال شود که آیا اعتیاد درمان پذیر است، در پاسخ باید گفت: بلی، اعتیاد یک بیماری قابل درمان است. کشفیات در علم اعتیاد منجر به پیشرفت هایی در درمان سوءمصرف مواد شده است که به افراد کمک می کند تا سوءمصرف مواد را متوقف کنند و دوباره زندگی فعال خودشان را از سر گیرند.
یادمان باشد که اعتیاد یک ضرورت زندگی نیست و ما محکوم به اعتیاد نیستیم. همانند سایر بیماریهای مزمن، اعتیاد به گونه ای موفقیت آمیز، می تواند مدیریت شود. درمان قادر می سازد افراد را که اثرات مخرب قدرتمند اعتیاد را بر روی مغز و رفتار خنثی سازند و دوباره کنترل زندگی اشان را باز یابند.
گاهی اوقات به دلیل عود مجدد مصرف مواد، این گونه استدلال می شود که درمان شکست خورده است. اما باید توجه کرد که عود مجدد به معنای شکست درمان نیست، بلکه ماهیت مزمن بیماری به معنای آن است که عود سوءمصرف مواد نه تنها اجتناب ناپذیر است، بلکه احتمالا، میزان عود، مشابه سایر بیماریهای پزشکی مزمن مانند دیابت، فشارخون، و آسم است که هم مؤلفه های فیزیولوژیکی و هم رفتاری را دارند. درمان بیماریهای مزمن شامل تغییرعمیق رفتارهای پذیرفته شده است، و عود به معنای شکست درمان نیست. برای بیماران معتاد، بازگشت به سوءمصرف مواد نشان می دهد که لازم است درمان یا سازگاری دوباره برقرار شود، یا این که درمان جایگزین نیاز است.
پژوهش نشان می دهد که ترکیب داروهای درمانی، که در دسترس هستند با درمان رفتاری، بهترین راه موفقیت مطمئن برای اکثر بیماران است. رویکردهای درمانی بایستی متناسب با مشکلات دارویی، روان پزشکی و اجتماعی مرتبط به مواد که هر شخص نشان می دهد، باشند.
ضرورت های درمان دارویی عبارت است از:
1) زمانی که بیماران اولین توقف را در سوءمصرف مواد دارند، آنها می توانند انواع مختلفی از نشانه های جسمانی و هیجانی شامل افسردگی، اضطراب، و سایر اختلالات خلقی، بی قراری، و بی خوابی را تجربه نمایند. برخی درمان های دارویی برای کاهش این نشانه ها طراحی شده اند که توقف سوءمصرف را آسان می سازند.
2) بعضی از درمان های دارویی برای کمک به سازگاری تدریجی مغز به پرهیز از سوءمصرف مواد استفاده شده اند. این داروها به آرامی جهت دفع اشتیاق به مواد عمل می کنند، و اثرات آرامبخش بر روی نظام بدن دارند. آنها می توانند کمک کنند به بیماران که بر مشاوره و سایر روان درمانی های مرتبط به درمان دارویی شان متمرکز شوند.
3) علم به ما آموخته است که استرس، نشانه های مرتبط به تجربه ی مواد(مثل افراد، مکانها، اشیاء، خُلق ها)، و در معرض مواد بودن مهم ترین برانگیزاننده های عمومی برای عود هستند. داروها برای مداخله دراین برانگیزاننده ها توسعه یافته اند تا به بیماران برای ترغیب بهبودی کمک کنند.
و بالاخره این که، درمانهای رفتاری به افراد کمک می کنند تا در درمان سوءمصرف درگیر شوند، نگرش ها و رفتارهای مرتبط به سوءمصرف مواد را در خودشان تغییر دهند و مهارتهای زندگی خودشان را برای سر و کار داشتن با مدارهای پر تنش و دلایل محیطی که می توانند اشتیاق شدید برای مواد را برانگیزند، افزایش دهند.به علاوه، درمانهای رفتاری می توانند اثر بخشی داروها را افزایش دهند و به افرادی که در درمان طولانی تر باقی بمانند، کمک کند.
|
توسط : مشاورفا در تاریخ : 26-05-1394, 12:30 بازدیدها : 846
مطالب مشابه :
بازدید کننده گرامی ، بنظر می رسد شما عضو سایت نیستید
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
