خاطره نویسی یکی از طریقه های بیان احساسات واقعی از چشم دید های انسان است که در قالب نثر و نظم نوشته میشود.برای داشتن یک خاطره خوب و مفید لازم است نکاتی را هم مد نظر داشته باشیم. خاطره را باید طوری نوشت که گذشت زمان در آن قابل لمس باشد. خاطره را باید با جزییات نوشت. در خاطره باید گفتگو، حرکت، پرداز و صحنه آرایی مثل یک داستان و یا قصه باشد.  خاطره عواطف منحصر به فرد است وفقط گاهی میتواند عواطف دیگران را در آن بیان کرد. خاطره میتواند یک عنوان داشته باشد و میتواند بدون در نظر داشتن یک عنوان مربوط به خاطره یاداشت وار نظر به تاریخ ثبت شود.

 

 در این مطلب می خواهیم با ‌همسرانی که فرزندی در راه دارند یا صاحب فرزندی شده‌اند و یا حتی با پدربزرگ و مادربزرگ خوش‌ذوقی که نوه‌شان را بزرگ می‌کنند؛ از درست کردن جعبه خاطرات کودکی بگوید، جعبه‌ای که می‌تواند درون خود چیزهایی را جای دهد که گاه با دنیایی از پول و ثروت قابل مقایسه نیستند.

گاهی وقت‌ها هیجان‌های قبل از تولد نوزاد باعث می‌شود از کنار این روزهای پرهیاهو خیلی ساده بگذریم و حتی به خاطر سیل اضطراب‌هایی که در اطراف‌مان است، خیلی از خاطرات این روزها را به یاد نیاوریم؛ در حالی که می‌توانیم حجم زیادی از جعبه خاطرات کودکی فرزندان‌مان را با همین روزها پر کنیم. می‌پرسید چگونه؟ با ما همراه شوید.

تقویم

 

روزی که متوجه شدید بچه‌ای در راه است، چه روزی بوده؟ چه ساعتی؟ چه ماهی از سال؟ در حال انجام چه کاری بوده‌اید؟ نوشتن همه اینها می‌تواند جالب باشد.این یادداشت می‌تواند هم از طرف مادر نوشته شود،‌ هم از طرف پدر. حتی می‌توانید جداگانه درباره احساس‌تان از ورود او به زندگی خانوادگی‌تان بگویید. از اینکه چه آرزوهایی برای او دارید، حتی خودتان را چه پدر یا مادری می‌بینید؟ فکر می‌کنید پدر خوبی باشید؟ فکر می‌کنید مادر مهربانی باشید یا سخت‌گیر؟ نوشتن همه اینها می‌تواند به خودتان هم آرامش بدهد. یک نمونه از این قبیل نامه‌ها را بخوانید، جالب است:

«دختر یا پسر گل‌ام! راست‌اش هنوز نمی‌دانم تو پسری یا دختر. همین امروز برگه آزمایش را گرفتم و تو تازه یک‌ماهه شده‌ای. تنهایی به آزمایشگاه رفته بودم و آن قدر هیجان داشتم که انگار پاهایم روی زمین نبود! با اینکه فکر نمی‌کردم داشتن بچه این همه هیجان زده‌ام کند اما این اتفاق افتاده بود. روی صندلی آزمایشگاه با چشم‌های بسته مدام قیافه تو را تصورمی‌کردم! راستی قرار است شبیه کی بشی؟ شبیه بابا؟ سبزه و قدبلند یا شبیه من: کمی سفید با چشم‌های قهوه‌ای؟ راستی بابا در سفر است و هنوز از آمدن تو خبر ندارد...»

• تاریخ (روز،ماه، سال، ساعت)

• مکان(شهر، خانه، حتی آدرسی که در آن زندگی می‌کنید)

• اتفاقی که امروز افتاده

• حسی که دارید

شما می‌توانید برگه‌های آزمایش، تصاویر سونوگرافی و نوار ضربان‌قلب او را به این جعبه اضافه کنید. برای نگهداری بهترشان حتی می‌توانید یک دفتربزرگ نقاشی تهیه کنید و آنها را کنار یادداشت روزانه بچسبانید. کار دیگری که اتفاقا خیلی جالب است و بسیاری از آن غافل‌ایم، فیلم‌برداری است. خیلی از ما وقتی کودک پا به دنیا می‌گذارد، شروع می‌کنیم به فیلم‌برداری لحظه به لحظه که به جای خودش خوب است اما شما می‌توانید این فیلم‌برداری‌ها را زودتر شروع کنید، با گرفتن فیلم از مادر خانواده، پدر خانواده، مادر بزرگ و پدر بزرگ و عمه و خاله و دایی و حتی می‌توانید از آنها بخواهید با بچه‌ای که هنوزمتولد نشده حرف بزنند. این کار یک امتیاز ویژه دارد. متاسفانه خیلی از ما در دوران کودکی عزیزانی را از دست می‌دهیم که بعدها افسوس آنها را می‌خوریم و دل‌مان می‌خواهد از آنها بدانیم و آرزو می‌کنیم کاش حس آنها را به خودمان می‌دانستیم. این فیلم‌برداری‌ها می‌تواند کمی جای خالی که وجود دارد را برای ما پر کند. حتی این کار محدود به افراد نمی‌شود. شما می‌توانید از خانه قدیمی پدربزرگ و مادربزرگ که برای فروش گذاشته شده، خانه قدیمی خودتان، شهری که تا قبل از ورود «کوچولو» در آن زندگی می‌کردید را درون تصاویر عکاسی و فیلم‌برداری جای دهید.

 

شاید هر از چند گاهی اسمی به ذهن‌تان می‌رسد. آنها را چه می‌کنید؟ اگر جایی در دفترچه‌ای یادداشت کنید، می‌توانید بعدها با خواندن بعضی از آنها و اینکه چه چیزی موجب رد یا قبول‌شان شده یادی از گذشته کنید. این کار برای فرزندتان هم جالب خواهد بود، وقتی با خودش تصور می‌کند اگر به جای اسم سینا، اسم‌اش امیرعلی یا محسن یا.... بود. البته به مواردی که می‌توان قبل از تولد در جعبه خاطرات جای داد اضافه کنید:‌ تصاویری از اولین تخت و کمد، مراسم آورده شدن سیسمونی، تصاویر مربوط به روز رفتن به بیمارستان و....

خب، در این روز و روزگار، اکثر ما تصاویر زیادی از بچه‌های‌مان داریم؛ آلبوم‌های فراوان، فیلم‌های کوتاه و بلند. هر چند همه اینها خوب است اما کافی و کامل نیست. نگاهی به آلبوم خودتان بیندازید. خیلی از عکس‌های کودکی‌های ما یا از مراسم تولد است یا عکس‌های رسمی در آتلیه، در حالی که می‌توان عکس‌های زنده‌تر و واقعی‌تری داشت. حتی می‌توان فیلم‌های جالب‌تری گرفت. این صحنه‌هاست که باید یادگار بماند، و یک خاطره واقعی است. حرف از عکس و فیلم شد. شما می‌توانید این آرشیو را حتی کامل‌تر کنید. چگونه؟ خیلی از آلبوم‌ها برگه و جایی برای توضیح عکس دارند. حتما این برگه‌ها را پر کنید، مخصوصا با اتفاق‌های خاص!

یک کار جالب دیگر ثبت تغییرات قدی بچه‌ها است، اگر در اتاق‌شان خط‌کش‌هایی را نصب کنید که در مغازه‌های فروش وسایل سیسمونی وجود دارد. هر از چند گاهی او را کنار این خط‌کش بگذارید و قدش را یادداشت کنید و حتی عکس او را بگیرید

خیلی از ما وقتی دست و پای نوزادی را می‌بینیم خنده‌مان می‌گیرد و باور نمی‌کنیم ما هم روزی در این ابعاد دست و پا داشتیم. دفتر نقاشی که اول مطلب خریداری‌اش را به شما توصیه کردیم را یادتان هست؟ هر ماه دست و پای نوزادتان را روی برگه‌های سفیدش بگذارید و دور آنها خط بکشید. یک کار جالب دیگر ثبت تغییرات قدی بچه‌ها است، اگر در اتاق‌شان خط‌کش‌هایی را نصب کنید که در مغازه‌های فروش وسایل سیسمونی وجود دارد. هر از چند گاهی او را کنار این خط‌کش بگذارید و قدش را یادداشت کنید و حتی عکس او را بگیرید.

 

دنیای اینترنت هم پر شده از یادگاری‌هایی برای آینده. فکر کنید فرزند دو ساله شما دو سال و نه ماه است وبلاگ یا سایت دارد و این وبلاگ یا سایت قرار است هفده،هجده ساله یا بیشتر شود. اگر اهل اینترنت هستید، می‌توانید پنجره این جعبه خاطرات کودکی را در دنیای مدرن باز کنید.

فراوری