تلویزیون اضافه خاموش
این جملات را در خیلی از خانه ها میشنوید. بچه ها عاشق تلویزیون هستند. بعضی از آنها را هیچوقت نمیتوان از جعبه جادویی جدا کرد. مخصوصا حالا که فصل درس و مدرسه است، علاقه بچه ها به تلویزیون و جدا ماندن از درس، خیلی از پدر و مادرها را نگران میکند. اینکه تلویزیون چه تاثیری بر بچه ها دارد و اصلا اینکه مفید است یا مضر، موضوع بحث انگیزی است. تلویزیون باید به جا و درست برای بچه ها استفاده شود. با کمک این مطلب میتوانید علاقه بچه ها آنها به تلویزیون را مدیریت کنید.
بيشتر كودكان مدتها قبل از ورود به مدرسه،با جعبه جادويي آشنا ميشوند. براساس آمار: دو سوم نوزادان و كودكان نوپا،به طور متوسط دو ساعت در روز تلويزيون ميبينند.
كودكان زير 6 سال به طور متوسط دو ساعت در روز تلويزيون تماشا ميكنند يا به بازيهاي ويدئويي مشغول هستند.
كودكان و نوجوانان 18 - 8 ساله حدود 4 ساعت در روز پاي تلويزيون و دو ساعت پاي كامپيوتر مينشينند.
آكادمي كودكان آمريكا توصيه ميكند كودكان زير دو سال اصلا تلويزيون تماشا نكنند و براي كودكان بزر گتر از دو سال نيز تنها يكي دو ساعت تماشاي تلويزيون (آن هم برنامه هاي مفيد و مختص خود آنها) كافي است.
دو سال اول زندگي، دوره حياتي رشد مغز كودك است. تلويزيون و ساير رسانه ها مانع كنجكاوي، بازي، ارتباط با والدين و تشويق كودكان به يادگيري و رشد فيزيكي و اجتماعي آنها ميشوند.
وقتي كودكان بزرگتر ميشوند، تماشاي بيش از حد تلويزيون ميتواند در بازي، مطالعه، انجام تكاليف مدرسه و گذراندن وقت با دوستان و اعضاي خانواده اختلال ايجاد كند.
البته تماشاي تلويزيون - در حد اعتدال - فوايدي نيز دارد. كودكان پيش دبستاني ميتوانند با تماشاي تلويزيون الفبا را بياموزند،كودكان دوره راهنمايي با حيات وحش و طبيعت آشنا ميشوند و بزر گترها نيز از اخبار و وقايع روز مطلع ميشوند. در اين مورد ترديدي وجود ندارد كه تلويزيون ميتواند رسانه اي آموزشي و سرگرم كننده باشد.
تماشاي بيش از حد تلويزيون ميتواند آسيب زا باشد
كودكاني كه بيش از 4 ساعت در روز پاي تلويزيون مي نشينند، دچار اضافه وزن ميشوند.
كودكاني كه رفتارهاي خشونت آميز و برنامه هاي خشن تلويزيوني را مي بينند،از دنياي پيرامون خود ميترسند.
شخصيت هاي تلويزيوني اغلب دست به رفتارهاي مخاطره آميز ميزنند، سيگار مي كشند و تبعيض بين جنس مذكر و مونث را تبليغ ميكنند.
زماني كه صحبت از راه حل به ميان ميآيد، افراد صاحب نظر در اين زمينه به چند گروه تقسيم ميشوند. درحالي كه برخي از كارشناسان بر اين باورند كه تماشاي تلويزيون جنبه آموزشي دارد،عده اي ديگر مي گويند بهتر است كودك اصلا تلويزيون نبيند.
عده اي نيز معتقدند كه بهتر است والدين مدت زمان تماشاي تلويزيون را كنترل كنند و به كودك ياد بدهند كه اين تنها يك سرگرمي موقتي است و نبايد به اين وسيله، از واقعيت فرار كند.
به همين دليل لازم است مراقب برنامه هايي كه كودك تماشا مي كند، باشيد و براي او محدوديت قائل شويد تا زياد پاي تلويزيون ننشيند.
چاقي
كارشناسان سلامت از مدتها پيش متوجه ارتباط تماشاي تلويزيون با چاقي مفرط كودكان شده اند. تماشاي تلويزيون موجب تنبلي و ميل كودكان به مصرف تنقلات ميشود. همچنين ذهن آنها مورد هجوم تبليغات فراوان تنقلات مضر مانند چيپس و نوشيدنيهاي بي خاصيت قرار ميگيرد. مطالعات نشان ميدهند كه كاهش ساعت تماشاي تلويزيون موجب كاهش وزن كودكان ميشود و شاخص توده بدني BMI آنها را كم ميكند.
خشونت
براي اينكه بدانيد كودكان تا چه اندازه شاهد خشونت در برنامه هاي تلويزيوني هستند،به اين آمار توجه كنيد: يك كودك آمريكايي به طور متوسط تا سن 18 سالگي،دويست هزار حركت خشونت آميز را در تلويزيون ميبيند. كودكان نسبت به خشونت حساس شده و پرخاشگر ميشوند. كودك از خشونت موجود در برنامه هاي تلويزيوني تقليد ميكند چون آن را روشي سرگرم كننده و مؤثر براي رسيدن به خواسته هاي خود ميداند. بسياري از حركات خشونت آميز فيلمها توسط قهرمانان و آدمهاي خوبي به نمايش گذاشته ميشوند كه كودكان از آنها تقليد ميكنند. اگرچه والدين به فرزندان خود ميآموزند كه كتك كاري،كار خوبي نيست اما تلويزيون ميگويد اگر آدم خوبي باشيد اصلا اشكالي ندارد كه ديگران را مورد ضرب وشتم قرار دهيد. اين تناقض،كودكاني را كه ميخواهند خوب و بد را از هم تميز دهند سردرگم ميكند. حتي شخصيتهاي منفي فيلمها نيز هميشه مسئوليت و عواقب كارهاي بد خود را به عهده نميگيرند يا به مجازات نميرسند.
كودكان خردسال از تماشاي تصاوير ترسناك و خشونت آميز ميترسند. حتي اگر به آنها بگوييد اين تصاوير واقعي نيستند،آرام نميشوند چون هنوز نميتوانند بين خيال و واقعيت فرق بگذارند. مشكلات رفتاري،كابوس و اختلال در خواب از جمله پيامدهاي تماشاي خشونت در تلويزيون است. كودكان بزرگتر نيز از تماشاي خشونت، خواه در فيلمها و خود در تصاوير واقعي و اخبار، ميترسند. منطق و دليلي كه در اين سن و سال براي كودكان ميآوريد ميتواند سودمند باشد، بنابراين مهم است كه با آنها روراست باشيد تا تر سشان بريزد. همچنين اجازه ندهيد كودكان برنامه هاي ترسناك را تماشا كنند.
رفتارهاي مخاطره آميز
تلويزيون سرشار از برنامه ها و آگهي هاي بازرگاني است كه رفتارهاي خطرناك را تبليغ ميكند و آنها را سرگرم كننده و هيجان انگيز جلوه ميدهد. اغلب هيچ صحبتي از عواقب رفتارهاي خطرناكي مانند استعمال دخانيات،مصرف موا دمخدر و غيره به ميان نميآيد. مطالعات نشان ميدهند نوجواناني كه چنين رفتارهايي را در تلويزيون ميبينند،خيلي زودتر از همسالان خود مرتكب خطا ميشوند.اگرچه تبليغ سيگار در تلويزيون ممنوع است اما كودكان و نوجوانان در برنامه ها و فيلمهاي تلويزيوني شخصيتهاي سيگاري فراواني را مشاهده ميكنند و در نتيجه استعمال دخانيات از نظر آنها رفتاري قابل قبول جلوه ميكند. در واقع كودكاني كه روزانه بيش از 5 ساعت تلويزيون تماشا ميكنند، بيشتر از كودكاني كه دو ساعت تلويزيون ميبينند به كشيدن سيگار تمايل نشان ميدهند. (در ايران خوشبختانه كشيدن سيگار كمتر به نمايش در ميآيد.)
تبليغات
براساس آمار، كودكان آمريكايي سالانه 40 هزار آگهي بازرگاني (از تنقلات و اسباب بازي گرفته تا كارتون) ميبينند و تمام اين تبليغات براي آنها ايده آل و مطلوب به نظر ميرسد،انگار كه بايد تمام اين چيزها را داشته باشند. تبليغات معمولا بسيار بهتر از واقعيت به نظر ميرسند. بيشتر كودكان زير هشت سال معمولا متوجه اين واقعيت نميشوند كه تبليغات براي فروش رفتن كالا هستند. كودكان زير 6سال هم نميتوانند نيت و منظور يك آگهي بازرگاني را درك كنند،مخصوصا اگر شخصيت مورد علاقه آنها در آن حضور داشته باشد. حتي به كودكان بزر گتر هم بايد گاهي يادآوري كرد كه هدف از تبليغات چيست.
البته دور كردن كودكان از تمام پيامهاي تبليغاتي غيرممكن است. شايد تلويزيون را خاموش كرده يا مدت زمان تماشاي آن را كم كنيد اما باز هم كودكان اين پيامهاي بازرگاني را خواهند ديد.
كاري كه شما بايد بكنيد اين است كه به كودك خود ياد بدهيد با صحبت كردن درباره محصولات تبليغاتي به يك مصرف كننده مقتصد و صرف هجو تبديل شود. از كودك، سؤالاتي بپرسيد كه ذهن او را تحريك كند،مثلا: از چه چيز اين محصول خوشت ميآيد؟ فكر ميكني واقعا به همان خوبي است كه در تلويزيون نشان ميدهد؟ فكر ميكني اين خوراكي سالم است؟
وقتي كودك درباره تبليغ موردنظر از شما سؤالي ميپرسد جواب او را بدهيد و بگوييد كه هدف از پخش اين تبليغات اين است كه مردم چيزهايي را بخرند كه واقعا به آنها نيازي ندارند. بگوييد اين تبليغات باعث ميشوند ما فكر كنيم اگر فلان كالا را داشته باشيم خوشحالو شاد ميشويم. گفت وگو با كودكان درباره واقعيت موجود ميتواند آنها را به فكر فرو ببرد.
|
توسط : مشاورفا در تاریخ : 17-01-1394, 19:20 بازدیدها : 1028
مطالب مشابه :
بازدید کننده گرامی ، بنظر می رسد شما عضو سایت نیستید
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
پیشنهاد می کنیم در سایت ثبت نام کنید و یا وارد سایت شوید .
